Aς μιλήσουμε ειλικρινά: Έχουν δίκιο τα παιδιά να μισούν το σχολείο;

Ελένη Μητρογιάννη - Φιλόλογος18-12-2014

Ας κάνουμε ένα γρήγορο και αυτοσχέδιο πείραμα: χρησιμοποίησε μέσα σε μία φράση τη λέξη «σχολείο» σε ένα μικρό μας φίλο και θα δεις γρήγορα να σχηματίζεται οπτικά στα μάτια του η φράση: «Δεν μου αρέσει το σχολείο, σταματήστε να μου μιλάτε γι’ αυτό, δεν θέλω να πηγαίνω!!». Έχουμε όμως ποτέ, αλήθεια, σκεφτεί τι είναι αυτό που κάνει τα παιδιά να αποστρέφονται οτιδήποτε συσχετίζεται με την παραπάνω λέξη, μακριά από θεωρητικές συζητήσεις περί αλλαγές στο εκπαιδευτικό σύστημα και άλλα τέτοια που καθημερινά ακούμε χωρίς πρακτικό αντίκρισμα;

Θα ξαναχρησιμοποιήσω το βιωματικό παραπάνω πείραμα και θα σε βάλω για άλλη μία φορά να μπεις στη θέση του: εσύ άραγε τί θα έκανες αν έπρεπε καθημερινά να ξυπνάς από τις επτά το πρωί για να αντιμετωπίσεις σε μία τάξη καθηγητές που στην τελική δεν ενδιαφέρονται να σε παθιάσουν με το αντικείμενό τους γιατί ξέρουν πως «στο φροντιστήριο τα λένε καλύτερα»; Από την άλλη ίσως θα ενδιαφέρονται απλώς να «βγάλουν την ύλη» χωρίς να δίνουν δεκάρα για το αν μπόρεσαν να σου μεταδώσουν ουσιαστικά «το μάθημα της ημέρας». Εξάλλου έχουν δίκιο: Μόλις επιστρέψεις στο σπίτι θα τρέξεις να φας και να φύγεις για το φροντιστήριο για να επιστρέψεις στο σπίτι αργά το βράδυ και να συνεχίσεις το διάβασμα για την επόμενη μέρα, μιας και μπορεί να σε εξετάσουν ή να σου βάλουν απροειδοποίητο τεστ στο μάθημα της ημέρας. Μάντεψε! Την επόμενη μέρα το πρωί το ξυπνητήρι θα ξαναχτυπήσει στις επτά για να βιώσεις άλλη μία βαρετή και κουραστική μέρα, κατά την οποία σκοπός μοναδικός παραμένει «να διαβάσεις τα μαθήματά σου». Όμως μη βιαστείς να περιμένεις μέχρι το Σαββατοκύριακο γιατί ατύχησες: Tην Κυριακή θα γράφεις διαγώνισμα στο φροντιστήριο και το Σάββατο σαφώς θα προετοιμάζεσαι. Αγχώθηκες μόνο στην ανάγνωση; Δεν χρειάζεται γιατί έχεις καιρό μπροστά σου να προετοιμαστείς καταλλήλως μιας και από την πρώτη λυκείου θα πέσεις και εσύ στην αρένα των εξετάσεων για μία θέση στην κορυφή του βαθμολογικού πίνακα, αφού μόνο έτσι θα μπορέσεις να μπεις στο πανεπιστήμιο που ονειρεύεσαι. Αλήθεια αξίζει να αναρωτηθούμε για ποιο σκοπό προετοιμάζουμε τους μαθητές σήμερα. Μήπως για να πρωταγωνιστήσουν σε κάποιο ριάλιτι που σκοπό θα έχουν να φάνε τον αντίπαλό τους, πλήρως εκπαιδευμένοι από την παραγωγή του παιχνιδιού, ή μήπως προορίζονται να γίνουν ένα είδος ρομποτικών μηχανών;

Και η γνώση; Όχι η χρησιμοθηρική για την οποία αγωνίζονται σήμερα όλοι οι μαθητές, αλλά η άλλη, η αληθινή, αυτή που κατακτιέται λόγο του πόθου να την αποκτήσει κανείς. Δυστυχώς εκείνη η μορφή γνώσης, η μοναδική για μένα, δεν προσφέρεται από το σύγχρονο σχολείο. Αξίζει να ξεχωρίσω από την παραπάνω κατηγορία τους λίγους αλλά άξιους για μένα εκπαιδευτικούς που παλεύουν για να την πετύχουν σε μία εποχή που οτιδήποτε αυθεντικό και παραγωγικό πολεμιέται. Εξάλλου μονάχα με την αυθεντική γνώση, αυτή με την οποία κάθε μαθητής θα δομήσει τον πνευματικό του κόσμο υπάρχει ελπίδα για το αύριο. Όμως για μια στιγμή: Το σχολείο δεν είναι μονάχα γνώση. Είναι ένας πυρήνας ζωής που δεν αξίζει να καταστρέφεται στο βωμό του άγχους και της πίεσης. Αξίζει να προσπαθήσουμε να δείξουμε στα παιδιά τον πραγματικά όμορφο κόσμο που κρύβετε εκεί πίσω. Δεν νομίζετε;