Ποιος νηστεύει την Σαρακοστή;

Αποστόλης Σαμακοβλής23-02-2018

Η Σαρακοστή αναμφίβολα είναι η μεγαλύτερη και ιερότερη περίοδος νηστείας για την ορθοδοξία καθώς την ακολουθεί η ιερότερη γιορτή των Χριστιανών, το Πάσχα. Πρώτη φορά είχαμε ακούσει από τα κατηχητικά πως σαράντα ημέρες εγκράτειας σαν παράδειγμα προς μίμηση είχε πραγματοποιήσει ο ίδιος ο Χριστός πριν από τα βάσανα του σε κάποια έρημο. Εκεί είχε και μια συνάντηση με τον Εωσφόρο ο οποίος έβαλε στον Χριστό (μάλλον για να είμαστε ορθοί σύμφωνα με πολλούς, του επετράπη να βάλει στον Χριστό) τρεις πειρασμούς για να δοκιμαστεί. Αυτή είναι η γενική ιδέα της συγκεκριμένης νηστείας όπως την καταλάβαμε τότε βέβαια, να δείξει όποιος το θέλει και όποιος το αισθάνεται την απαραίτητη αυτοσυγκράτηση και πειθαρχία για να λάβει την ημέρα του Πάσχα την Θεία Κοινωνία, το σώμα και το αίμα του Χριστού. Τηρείται κάτι τέτοιο όμως;

Όσοι νηστεύουν από κρέας και λάδι όλες τις ημέρες, μέχρι και το τελευταίο λεπτό πριν το Άγιο Φως, και εξετάζοντας την νηστεία βάση της συγκεκριμένης θρησκείας, αξίζουν να λάβουν το σώμα και το αίμα του Χριστού όπως το έλαβαν κάποια νύχτα οι μαθητές του;

Καθαρά και μόνο από προσωπικές εμπειρίες θα γράψω μια άποψη και θα απαντήσω στο ερώτημα μου, όχι. Δεν αξίζει σε όλους να λάβουν αυτό το οποίο για τους ίδιους είναι κάτι το ιερό και κοπιάζουν για να το λάβουν. Ήδη φαίνεται το πρώτο λάθος στην νηστεία, το να ξέρω ότι ο οποιοσδήποτε ότι ο άλλος νηστεύει, ότι κάνει θυσίες και έχει αλλάξει ο μεταβολισμός του ενώ έχει χάσει και δέκα κιλά τις ημέρες της νηστείας. Δεν διατυμπανίζουμε ότι στερούμαστε τροφή, το κάνουμε από επιλογή και δεν μας αναγκάζει κανένας άνθρωπος και κανένας Θεός. Θέλουμε να στερηθούμε, θέλουμε να βιώσουμε έστω και λίγο τις στερήσεις του Χριστού στην έρημο. Δεν μιλάμε για την νηστεία σε όλον τον κόσμο και δεν αριθμούμε τις ημέρες της σαν αν είμαστε στρατιώτες οι οποίοι περιμένουν το χαρτί απολύσεως. Όταν βρισκόμουν κάποτε πιο κοντά στην εκκλησία είχα γνωρίσει πολλούς τέτοιους ανθρώπους δυστυχώς. Παρόλα αυτά, δεν σημαίνει πως δεν υπάρχουν κι οι άνθρωποι που κάνουν την νηστεία τους για τον εαυτό τους και όχι για να το μάθει ο απέναντι τους για να τους πει δυο λόγια παρηγοριάς.

Οι αγαπημένοι μου νούμερο1 ήταν εκείνοι που νήστευαν όλη την Σαρακοστή και μεταλλάσσονταν, από απλοί κακοί άνθρωποι σε μοχθηρούς και πονηρούς που δεν ήθελες να πετύχεις ούτε για καλημέρα στον δρόμο. Ειδικά την τελευταία εβδομάδα της νηστείας η κακία φορούσε το σώμα τους και περιφερόταν, αλίμονο σου αν σε πετύχαιναν γιατί θα έφταιγες για το οτιδήποτε συνέβαινε μέσα στο κεφάλι τους. Ανεξήγητα νεύρα και κακή διάθεση και συνήθως την πλήρωνε ή την πληρώνει ο άμαχος πληθυσμός από γύρω. Αν έχουμε πρόβλημα με τα νεύρα μας και η αλλαγή στην διατροφή μας πειράζει, δεν κάνουμε νηστεία. Θα καταλάβει ο Θεός δεν θα μας ρίξει στην πυρά, κρίμα είναι να στεναχωρούμε τους γύρω μας. Και οι γύρω μας μπορεί αν μην κάνουν νηστεία, να μην πιστεύουν καν στον Θεό και να μην ανέχονται και πολλά-πολλά.

Οι αγαπημένοι μου νούμερο2. ήταν οι πραγματικά υποκριτές κακοί και μισότρελοι άνθρωποι. Δεν είναι οι ίδιοι με τους πρώτους, οι πρώτοι είναι μόνο κακοί και γίνονται ανυπόφοροι, αυτοί είναι πολλοί κακοί και γίνονται εφιάλτες. Μιλάμε για ανθρώπους που τρώνε μόνο αέρα και δεν πίνουν ούτε νερό για να οδηγηθούν στην θέωση αλλά την υπόλοιπη ήμερα βρίζουν τους πάντες γύρω τους και τους κατηγορούν, μιλούν πίσω από τις πλάτες όλων όσων μισούν (δηλαδή όλων των ανθρώπων) ενώ ταυτόχρονα κάνουν κάτι σταυρούς που ξεκινούν από τα δάχτυλα του ποδιού και φτάνουν στο φωτοστέφανο που θα είχαν αν ήταν άγγελοι (ειρωνεία). Και πάλι γράφω από προσωπική εμπειρία, υπάρχουν πολλοί τέτοιοι και δυστυχώς τους έχω δει και τους έχω ακούσει. Σε μια περίπτωση που θυμάμαι δύο κυρίες που κρατούσαν χαρακτήρα και νηστεία, την αμέσως επόμενη στιγμή της Θείας Κοινωνίας να ψιθυρίζουν βλαστήμιες για μια ανύπαντρη μητέρα η οποία κρατούσε το παιδί της στην αγκαλιά και περίμενε στην σειρά να το κοινωνήσει.

Κάτι τέτοιοι άνθρωποι είναι αυτοί που απομακρύνουν τους υπόλοιπους από την εκκλησία και από όλη την ουσία της θρησκείας. Της οποιασδήποτε αλλά λόγω των ημερών της Σαρακοστής αναφερόμαστε στην Ορθοδοξία. Ας κρατήσουμε, όσοι δεν μπορούμε ας προσπαθήσουμε να κρατήσουμε έναν χαρακτήρα μιμούμενοι έστω και στο απειροελάχιστο εκείνον που στερήθηκε τα πάντα για να τον θυμόμαστε μέχρι και σήμερα.

---

Γράφει ο Αποστόλης Σαμακοβλής

facebook

twitter

Tweet

google+