Η αγάπη άργησε μια μέρα..

Τσαγκαράκη Ευφροσύνη05-02-2018

Μιλούν παντού για αυτήν. Σε ποιήματα, σε τραγούδια, σε βιβλία - στο δρόμο, στην εκκλησία, στους τοίχους.

Νομίζεις ότι γνωρίζεις το συναίσθημα. Αφού όλοι μιλούν για αυτήν, λογικά την έχουν γνωρίσει _ πώς λοιπόν θα μπορούσες να ξεφύγεις εσύ;

Πόσο σίγουρος είσαι , ωστόσο, ότι όλοι όσοι μιλάνε για αυτή την έχουν πραγματικά γνωρίσει; Ή καλύτερα πόσο σίγουρος είσαι πώς τη γνωρίζεις και εσύ ο ίδιος;

Η πρώτη και μεγαλύτερη πλάνη είναι ότι νομίζεις πως γνωρίζεις την αγάπη.

Αυτή η αυταπάτη είναι καταστροφική, επειδή ποτέ δεν θα κάνεις καμιά προσπάθεια για να φτάσεις η να ξυπνήσεις αυτό που ήδη νομίζεις ότι γνωρίζεις.

Πρόσεξε - αυτό που εσύ θεωρείς αγάπη, πιθανόν να μην είναι αγάπη. Κάτι άλλο έχεις ονομάσει αγάπη και ζεις με την αυταπάτη ότι γνωρίζεις τα πάντα γύρω από αυτή.

Καταρχάς, η αγάπη δεν ζητά ανταπόδωση.

Ακόμα και όταν λες σε κάποιον "σ 'αγαπω" , στην πραγματικότητα δεν δίνεις αγάπη, ζητάς αγάπη. Και πως μπορεί να δώσει αγάπη, κάποιος που ζητά αγάπη; Πώς μπορεί ο ζητιάνος να γίνει βασιλιάς;

Όλοι ζητάμε αγάπη. Οι γονείς από τα παιδιά, οι φίλοι από τους φίλους, οι εραστές μεταξύ τους. Γιαυτό δεν την γνωρίζουμε.

Δεν την βιώνουμε - τη ζητάμε.

Είμαστε ζητιάνοι και όλοι ζητάμε από τους άλλους να μας δώσουν κάτι που δεν έχουν.
Και όταν δεν το παίρνεις, στενοχωριέσαι, κλαίς και θρηνείς. Επειδή νιώθεις ότι δεν παίρνεις αυτό που δικαιωματικά σου ανήκει.

Η αγάπη δεν είναι κάτι που παίρνεις από έξω.
Είναι η μουσική που βγαίνει από μέσα σου.

Δεν υπάρχει σε κανένα μαγαζί. Δεν μπορεί να αγοραστεί, δεν έχει τιμή. Αναζήτησε την μέσα σου - εκεί φωλιάζει.
Πρόσεξε όμως - μην ξεγελαστείς.

Η αγάπη που βγαίνει από το "εγώ" , είναι χειρότερη από το μίσος. Το μίσος είναι ευθύ, άμεσο. Η αγάπη που βγαίνει από ψεύτικο πρόσωπο όμως είναι δύσκολο να αναγνωριστεί. Αν αγαπιέσαι από αγάπη που πηγάζει από το "εγώ" , λίγο αργότερα θα νιώσεις δεμένος με αλυσίδες. Δεν θα σε κρατούν πια αγαπημένα χέρια. Θα έχει δηλητηριάσει την ψυχή σου. Θα βρίσκεις παντού αγκάθια που θα σε τρυπάνε βαθιά.

Η αγάπη η προσκολλημένη στο "εγώ" , είναι μια μορφή ζήλιας. Γιαυτό ζηλεύουν οι εραστές. Γιατί είναι προσκολλημένοι στο "εγώ" . Η αγάπη είναι απλά μια συνωμοσία για να κατακτήσεις τους άλλους. Μια τεράστια πλεκτάνη, γιατί ποτέ δεν μπορεί να υπάρξει σχέση ανάμεσα στην αγάπη και το εγώ. Και τέλος, να θυμάσαι πώς το "εγώ" είναι η σκιά του " εσύ ".

Γιατί εκεί που χάνεται το εγώ, δεν υπάρχει ούτε το εσύ. Υπάρχει μονάχα το εμείς. Σ 'ένα σπίτι που υπάρχουν δύο, δεν μπορεί να υπάρχει αγάπη.

Καλή τύχη σε όλους τους αναζητητές.
Η αγάπη δεν θα αργήσει μια μέρα.
Η αγάπη θα ανθίσει μια μέρα.
Και δεν θα μας συντρίψει.
Θα μας αναστήσει.

---

Γράφει η Τσαγκαράκη Ευφροσύνη
Γεννήθηκα το 1987 και κατάγομαι από τον Κολινδρό Πιερίας. Αποφοίτησα από τη Φιλοσοφική Σχολή του πανεπιστημίου Ιωαννίνων και συγκεκριμένα από το τμήμα Φιλολογίας με ειδίκευση στον τομέα των Μεσαιωνικών Νεοελληνικών Σπουδών.
Μεγάλες μου αγάπες η συγγραφή, ο χορός και το θέατρο.