Εκπαίδευση και Δημοκρατία
Η Δημοκρατία δεν είναι κυρίως πολίτευμα. Είναι πρωτίστως φιλοσοφία και στάση ζωής που πρέπει να ξεπερνά τα στενά όρια των κανόνων που περιέχονται στο Σύνταγμα μιας χώρας και να αποτελεί βίωμα καθημερινό. Για να φτάσει όμως το άτομο αλλά και το σύνολο, να μετουσιώσει τα δημοκρατικά ιδεώδη σε καθημερινή πρακτική και τρόπο ζωής απαιτείται η συνδρομή της εκπαίδευσης, του σχολείου.
Ποιού σχολείου όμως; Σίγουρα όχι του σχολείου του σημερινού που περιορίζεται στο τυπικό πλαίσιο λειτουργίας και στη τήρηση "ξηρών" νόμων και κανόνων. Σίγουρα όχι του σχολείου που αποτελεί μια υποχρεωτική μα τόσο ανιαρή, διαδρομή μέχρι την είσοδο σε κάποιο ΑΕΙ ή ΤΕΙ. Αυτό το σχολείο, αυτή η εκπαίδευση είναι καταναγκασμός, είναι καταπίεση και όχι δημοκρατία με την ορθή έννοια του όρου.
Αν λοιπόν θέλουμε μια δημοκρατικά διαμορφωμένη κοινωνία πρέπει να θέσουμε τις βάσεις που απαιτούνται από την αρχή της σχολικής ζωής του ανθρώπου. Θέλουμε ένα άλλο σχολείο, θέλουμε μια άλλη εκπαίδευση και γιατί να μην το παραδεχτούμε, θέλουμε και άλλους εκπαιδευτικούς [ζητώ συγνώμη από τους συναδέλφους αλλά λίγη αυτοκριτική ποτέ δεν έβλαψε κανέναν].
Απαιτείται ουσιαστική ενσωμάτωση και αξιοποίηση της ανθρωπιστικής παιδείας που είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τα ανθρώπινα δικαιώματα, τα δημοκρατικά ιδεώδη, το ήθος, την ολοκληρωμένη και ισορροπημένη προσωπικότητα του ανθρώπου. Απαιτούνται γνώσεις ευρύτερες, γενικές που θα καταστήσουν τους αυριανούς πολίτες άτομα με γνώσεις, θέσεις, προτάσεις. Απαιτείται ο περιορισμός της στείρας αποστήθισης και η όξυνση της σκέψης και της κρίσης ώστε το άτομο να μην καθίσταται έρμαιο στις διαθέσεις των όποιων συμφερόντων επιθυμούν να το χειραγωγήσουν. Απαιτείται η ενθάρρυνση της συμμετοχής στο μάθημα, ο διάλογος στην τάξη ώστε να πάψει η διαδικασία να αποτελεί μονόλογο μιας πλασματικής αυθεντίας στο πλαίσιο ενός δασκαλοκεντρικού συστήματος. Απαιτείται διάλογος, συνεργασία μεταξύ των φορέων της σχολικής κοινότητας [μαθητές, γονείς, εκπαιδευτικοί] και συνεργασία για πρόληψη ή αντιμετώπιση των όποιων προβλημάτων. Απαιτείται να υπάρχει ισότιμη -όχι ίδια- αντιμετώπιση όλων των μαθητών και να προσφέρονται ίσες ευκαιρίες για μόρφωση και εκπαίδευση ανάλογα με τις ιδιαίτερες δεξιότητες του ατόμου. Απαιτείται σεβασμός στην προσωπικότητα, στη διαφορετικότητα, στη μοναδικότητα του ατόμου χωρίς όμως να παραβιάζεται η αρχή της πλειοψηφίας, βασικό συστατικό κάθε δημοκρατικής κοινωνίας. Απαιτείται κοινωνικοποίηση, συνειδητοποίηση των δικαιωμάτων, των υποχρεώσεων και των ελευθεριών αλλά και των μέτρων και ορίων που η δημοκρατία θέτει διότι πολύ απλά, δεν είναι ασυδοσία. Ακόμη και οι όποιες τιμωρίες θα πρέπει να έχουν κυρίως σωφρονιστικό και παραδειγματικό χαρακτήρα και όχι εξοντωτικό και να επιβάλλονται ανεξαιρέτως [ακόμη και στο εκπαιδευτικό προσωπικό όταν με διάφορους τρόπους παρεκτρέπεται] ώστε να δίνεται το αίσθημα της ισότητας και της ισονομίας [για παράδειγμα η χρήση κινητών στην τάξη -ευτυχώς από λίγους συναδέλφους- πρέπει να ισχύει και για μαθητές και για εκπαιδευτικούς]. Απαιτείται τέλος, ο εκπαιδευτικός να είναι δίπλα στον μαθητή καθοδηγώντας τον ορθά ακόμη και αν χρειαστεί να γίνει δυσάρεστος -αρκεί να είναι δίκαιος- και όχι να εκμεταλλεύεται τον μαθητή ως γνήσιος μαθητοπατέρας όπως χρόνια συμβαίνει στο όνομα του κακώς εννοούμενου συνδικαλισμού.
Αν λοιπόν οι πολιτικοί, πνευματικοί και άλλοι ταγοί της χώρας επιθυμούν πραγματικά την εμπέδωση και θεμελίωση της δημοκρατίας, καλό είναι να αφήσουν τα ωραία λόγια, τις εύκολες και ψεύτικες υποσχέσεις, τις κολακείες, το λαϊκισμό και τη δημαγωγία και να θέσουν τις βάσεις για μια δημοκρατία που θα είναι πραγματικά υπόθεση των πολλών και όχι προνόμιο των λίγων. Αν χρειαστεί ας γίνουν και λίγο δυσάρεστοι...
Γράφει ο
Λάμπρος Κακογεώργος
Εκπαιδευτικός
«Υπάρχουν και οι άλλοι part3»
Δεκέμβρης μπήκε και σημαίνει ένα και μόνο πράγμα για μικρούς και για μεγάλους που αρνούνται πεισματικά να μεγαλώσουν, έρχονται Χριστούγεννα. Έρχεται η γιορτή που το κάθε πιτσιρίκι γράφει σε έναν μυστήριο Άγιο με έλκηθρο για να του φέρει δωράκι αφού πρώτα ξεκαθαρίσει πως ήταν καλό παιδί όλο τον χρόνο, έρχεται η γιορτή που θα πάρει ο καθένας μας από πέντε κιλά...
Τι χρώμα μάτια έχεις; Δες ποιο μακιγιάζ σου ταιριάζει…
Κατά καιρούς,όλες έχουμε πειραματιστεί με διάφορες σκιές και αποχρώσεις για να πετύχουμε ένα κομψό λούκ στο μακιγιάζ μας.
...
Φοβίες για το διαφορετικό; Σκέψου το πάλι
«Υπάρχει λίγο μίσος σε κάθε αγάπη και λίγη αγάπη σε κάθε μίσος» - (Rowan, 2000, “on inter-penetration of opposites”)
Ζούμε σε μια εποχή όπου η πρόσβαση από ένα γεωγραφικό σημείο του πλανήτη σε ένα άλλο, η μεταφορά αγαθών και η επικοινωνία δεν υπήρξαν ποτέ στην ανθρώπινη ιστορία πιο άμεσα και δυνατά.
Ζούμε, επίσης, την εποχή όπου οι μετακινήσεις ανθρ...
«Το νερό νεράκι»
Μια εβδομάδα ήταν αρκετή για να καταλάβουμε, μάλλον να θυμηθούμε, πως εδώ στην Θεσσαλονίκη το γνωμικό ισχύει: μας αρέσει να αδικούμαστε για να μπορούμε να φωνάζουμε. ...
Οι κατασκευές με παιχνίδια «Lego» στην Εκπαίδευση
Η συμβολή τους στην εκμάθηση κοινωνικών δεξιοτήτων για παιδιά με και χωρίς ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες
Είναι λίγο-πολύ γνωστά σε όλους μας: Εκπαιδευτικούς, γονείς, παιδιά, μικρούς και μεγάλους! Τα περισσότερα παιδάκια ενθουσιάζονται να παίζουν με αυτά και να αναλαμβάνουν το ρόλο του μικρού αρχιτέκτονα! Προσωπικά, αν και μικρή δεν ήμουν το παιδί που τρελαι...
Οι τετράποδοι φίλοι μας
Αν δεν έχεις ζήσει με κατοικίδιο, τότε ενδεχομένως δεν μπορείς να καταλάβεις. Μπορεί να είσαι φιλόζωος – ή να λες πως είσαι, αλλά έχει μεγάλη διαφορά να χαμογελάς όταν βλέπεις ένα τετράποδο ζωάκι στο δρόμο να περνάει από δίπλα σου ή να χαϊδεύεις το σκύλο του γείτονα, ή του κολλητού σου, από να ζεις μαζί του.
Δεν έχω κάποιο πρόβλημα με τις γάτες και όλα...
Ο γιος μου: Η χουφτίτσα της αγάπης
Περπατάμε στο δρόμο. Αργά, γιατί τα ποδαράκια του δεν φτάνουν το διασκελισμό μου. Και με πολλές στάσεις, καθώς παρατηρεί τα πάντα και όλα του κινούν την παιδική του περιέργεια. Οι απορίες συνωστίζονται στο μυαλό του και ένα συνεχές «γιατί μαμά;» και «τι είναι αυτό μαμά;» γαργαλάει τα αυτιά μου. Σταματάει για να πηδήξει από το πεζοδρόμιο, καμιά φορά πέφτει ...
Το έθιμο της πρωταπριλιάς και οι ρίζες του
Το έθιμο της πρωταπριλιάς έχει έρθει στην Ελλάδα εδώ και πολλά χρόνια έχοντας μια πολύ απλή μορφή: Τη συγκεκριμένη μέρα προσπαθούμε να ξεγελάσουμε το θύμα μας! Σε κάποιες περιοχές πιστεύουν πως όποιος καταφέρει να ξεγελάσει το θύμα του θα έχει καλή τύχη για την υπόλοιπη χρονιά ενώ σε κάποιες άλλες πιστεύουν ότι ο θύτης θα έχει καλή σοδειά στις καλλιέργειες τ...
Έχουμε ήδη «Πτωχεύσει»
Η κουβέντα που έχει ξεκινήσει εδώ και αρκετά χρόνια για τις εξελίξεις στην Ελλάδα και το μέλλον το δικό μας και των παιδιών μας, έχει κατά την ταπεινή μου άποψη, κάποια βασικά προβλήματα που την καθιστούν αδιέξοδη και ατελέσφορη. Πρόβλημα 1ο το ότι εστιάζει στα αποτελέσματα αλλά επί της ουσίας ούτε λόγος για τα ...
