Η φαρσοκωμωδία της απαγόρευσης
Δεκαετία του '80, άραγμα μετά την δουλειά στον καναπέ του σπιτιού, άνοιγμα τηλεόραση ή αν δεν έπαιζε κάτι της προκοπής (που συνήθως δεν έπαιζε) άνοιγμα βίντεο, μέσα βιντεοταινία και έβλεπες τα διαμάντια του ελληνικού σινεμά της τότε περιόδου. Η εποχή της βιντεοκασέτας, σπουδαίοι ηθοποιοί πρωταγωνιστούσαν σε ταινίες αρκετά καλές και σε άλλες αρκετά κακές που όμως έχουν περάσει στην μνήμη μας και έχουν χαραχθεί.
Χαρακτήρες όπως ο αθυρόστομος Στάθης Ψάλτης που ξεκινούσε στα χαστούκια κάποιον γιατρό που δεν εκτελούσε σωστά το καθήκον του, όπως ο σκουπιδιάρης και ηθικός Ταμτάκος που μπλέκει σε οικονομικά σκάνδαλα κατά λάθος και προσπαθεί αν ξεδιαλύνει μυστήρια κυβερνήσεων, όπως ο πεθερόπληκτος κι αξέχαστος Σωτήρης που σατίριζε την οδύσσεια του σώγαμπρου της τότε εποχής. Κι άλλοι πολλοί καλοί ηθοποιοί πρωταγωνίστησαν σε τέτοιες ταινίες, βιοποριστικώς ορμώμενοι οι περισσότεροι βέβαια.
Αυτά έχω ακούσει ότι έβλεπε ο κοσμάκης στην τηλεόραση του την δεκαετία που μας σημάδεψε ως Έλληνες και θα θέλαμε να την ζούμε όλοι. Αλλά στο ζουμί, ποιο κοινό στοιχείο υπήρχε σε όλες αυτές τις ταινίες, σε όλους αυτούς τους χαρακτήρες, σε όλα αυτά τα σενάρια;
Η αθυροστομία, το βρισίδι, οι κακές λέξεις και οι κακές εικόνες. Αυτά που σημερινοί ηθικολόγοι απαγορεύουν. Αλλά περισσότερα παρακάτω.
Στα δικά μας τώρα, στην τιμημένη
δεκαετία του ’90, μετά το σχολείο αράζαμε σε καναπέ και βλέπαμε τόσο τις ίδιες αυτές ταινίες αλλά και σειρές αμφιβόλου αισθητικής και ποιότητας. Η τηλεόραση είχε γίνει ιδιωτική και ο καπιταλισμός παρήλαυνε νυχθημερόν μέσω του χαζοκουτίου. Κι εμείς εκεί, πιστοί καταναλωτές-θεατές. Βλέπαμε σειρές και ταινίες τόσο ελληνικές όσο και εισαγόμενες. Αλλά χωρίς λογοκρισία, χωρίς το υποκριτικό «μπιπ» που ακούγεται σε ταινίες και σειρές σήμερα. Ναι, υποκριτικό. Δεν έμπαινε το μωσαϊκό σε επίμαχα σημεία του ανθρώπινου σώματος ώστε να τα κρύψει.
Για να προστατευτούν τα παιδιά πλέον αυτά συμβαίνουν, έτσι αντιλαμβάνονται οι αρμόδιοι την προστασία. Απαγορεύουν τα πάντα για να προστατευθεί ο οποιοδήποτε. Κάθονται και πετσοκόβουν ταινίες και σειρές και πλάνα για να μην σοκαριστεί η κοινωνία μας, να μη δει κάποιο σημείο εκτιθέμενο και παρεκκλίνει της πορείας της. Ναι, αυτό περίμενε για να παραστρατήσει το κάθε πιτσιρίκι.
Επίσης όλες μα όλες οι νέες σειρές είναι μία σειρά. Όλες το ίδιο νερόβραστες με εκφράσεις δημοτικού και λέξεις που χρησιμοποιούσαμε στο νηπιαγωγείο για να βρίσουμε. Και μετά απορεί ο κάθε αγαπητός τηλεαστέρας για τον λόγο που το κοινό καταφεύγει στο διαδίκτυο. Για την ελευθερία του, για κανέναν άλλο λόγο. όχι ότι κι εκεί είναι ρόδινο το κλίμα αλλά είναι σαφώς καλύτερο από την τηλεόραση.
«Μα να αφήσουμε τα παιδιά να επηρεαστούν από βρισιές και γύμνια, είναι δυνατόν;» Να τα αφήσετε αγαπητοί μου, να τα αφήσετε να δουν από μια οθόνη καμιά σκηνή πεζοδρομίου για να έχουν μια ιδέα τι πάει να πει πεζοδρόμιο. Δε θα είναι μια ζωή μέσα στους τοίχους της όμορφης οικοδομής σας. Κι όσο πιο σκληρές εικόνες και λέξεις ακούσει ένα παιδί με παρότρυνση του γονέα τόσο το καλύτερο για την μετέπειτα ζωή του. Μην κάνετε το ίδιο λάθος με τους παραπάνω αναφερόμενους, εξηγήστε και μην απαγορεύετε.
Γράφει ο Αποστόλης Σαμακοβλής
loading...
Το φαινόμενο “mobbing” ως η νεότερη μορφή διακριτικής μεταχείρισης στο σύγχρονο εργασιακό περιβάλλον και κοινωνικού αποκλεισμού του εργαζομένου
Τα τελευταία χρόνια και εν μέσω μιας πρωτοφανούς δημοσιονομικής αλλά και ευρύτερα ανθρωπιστικής κρίσης έχουμε γίνει θεατές ή και θύματα ακραίων αποκλινουσών συμπεριφορών με απότοκο την κοινωνική περιθωριοποίηση....
«Πρώτη Μάη»
Ωραία μέρα η πρωτομαγιά.
Ωραίος μήνας ο Μάιος. Έρχεται η άνοιξη μαζί με τα πουλάκια και τις λαλιές τους που σε χτυπάνε μέσα στο μυαλό από την πρώτη στιγμή του πρωινού μέχρι και αργά, πολύ αργά το βράδυ. Έρχεται και το πρώτο κύμα ζέστης που σιγά-σιγά θα μετατραπεί σε ένα καύσωνα ο οποίος θα μας ταλαιπωρήσει για τους επόμενους τρεις μήνες και θα αισθανόμαστ...
Πώς να αλλάξεις τον άλλον
Αν το τζίνι σας προσέφερε τρεις ευχές σε ότι αφορά τις σχέσεις σας τι θα ευχόσασταν; Οι περισσότεροι νομίζω θα συμπεριλαμβάναμε μια αλλαγή που έχει να κάνει με τον άλλον. Να γίνει πιο βοηθητικός, πιο συνεργάσιμος, να σταματήσει τη γκρίνια, να γίνει πιο τρυφερός. Όσο όμως δεν υπάρχουν τζίνι και μαγικά ραβδάκια, ο μόνος τρόπο...
‘’Ουδείς αναμάρτητος’’
Εδώ και αρκετό καιρό, παρατηρούμε μια ιδιότυπη ΄΄μονομαχία’’ μεταξύ ενός μέρους του πολιτικού κόσμου -της κυβερνητικής πλευράς συγκεκριμένα- και των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης ή έστω, κάποιων εξ΄ αυτών. Στόχος, η επικράτηση σε επίπεδο όχι μόνο εντυπώσεων αλλά , κυρίως, σε επίπεδο πολιτικό, οικονομικό, κοινωνικό. Είναι μια μάχη η οποία , αν συνεχιστεί με τους...
Οι ιδέες πεθαίνουν κάθε μέρα
Από τα ισχυρότερης σημασίας και μεγαλύτερης αλήθειας γνωμικά του σοφού ελληνικού λαού. Κι εκεί κάπου σταμάτησε η απύθμενη του σοφία, στα γνωμικά.
Αν και για να πούμε και την αλήθεια, ο σοφός ελληνικός λαός ο οποίος με περισσή πυγμή ενστερνίζεται τέτοια γνωμικά, έχει ένα μικρό άδικο....
Για τα μάτια ενός παιδιού που ψάχνει γη γκρεμίζω ουρανούς
Με τα τελευταία γεγονότα περί πολιτικής ατασθαλίας στην ευρεία ζώνη γειτνίασης του σπιτιού μας, περί αναθεώρησης συνθηκών συνθηκολόγησης μεταξύ ημών και των γειτόνων, περί πολιτικών αναταράξεων ολούθε, περί εξτρεμιστικών στρατιωτικών καθεστώτων να εντείνονται να κυβερνούν και να τείνουν να μας φάνε, περί εχθρών που αιχμαλωτίζουν ...
Ημέρα Εθνικής Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων της Μικράς Ασίας από το Τουρκικό Κράτος
Η Ημέρα Εθνικής Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων της Μικράς Ασίας από το Τουρκικό Κράτος καθιερώθηκε με ομόφωνη απόφαση της Βουλής των Ελλήνων στις 24 Σεπτεμβρίου 1998 και τιμάται κάθε χρόνο στις 14 Σεπτεμβρίου. Την πρωτοβουλία είχαν τρεις βουλευτές του ΠΑΣΟΚ με μικρασιατική καταγωγή, ο Γιάννης Καψής, ο Γιάννης Διαμαντίδης και ο Γιάννης Χαραλάμπους, οι οπο...
Η ψήφος της αγανάκτησης και του χαβαλέ
Άλλη μια εκλογική αναμέτρηση ολοκληρώθηκε πριν λίγα 24ωρα στην χώρα μας, χαρίζοντας στον Σύριζα, μια δεύτερη ευκαιρία για την συνέχιση της πολιτικής του. Άλλη μια εκλογική αναμέτρηση που σχεδόν κανέναν δεν έκανε σοφότερο, που σχεδόν κανείς δεν εντυπωσιάστηκε και πολλοί λίγοι είναι αυτοί που αναμένουν στο άμεσο μέλλον αλλαγές.
Ένα δυσθεώρητο ποσοστό αποχής δ...
Ο παραλογισμός του κράτους
Μία ακόμη φορά, παρακολουθώντας τις ειδήσεις, συνειδητοποίησα με πόσο παραλογισμό λειτουργεί το ελληνικό κράτος. Παρατήρησα πως οι μεγάλες επιχειρήσεις, με τις ευλογίες του κράτους, χρεώνουν το ελληνικό δημόσιο κι εκμεταλλεύονται τους εργαζόμενους αφήνοντας τους απλήρωτους για πολλούς μήνες για να πλουτίζουν τα μεγαλοστελέχη τους. Στηρίζονται στον δικαιολογη...
