Νέοι και πολιτικοί

Αποστόλης Σαμακοβλής - Αρθρογραφος10-12-2014

Η πολιτική απαξίωση καλά κρατεί. Στις σημερινές ημέρες το μόνο που μπορούν να δουν οι πολιτικοί της χώρας μας, είναι οι γυρισμένες πλάτες των νέων. Αν τους ρωτήσουμε γιατί γυρνούν την πλάτη τους σε αυτόν τον κόσμο των πολιτικών, μόνο οι πέντε στους δέκα θα μπορέσουν να μας δώσουν μία απάντηση σωστή και τεκμηριωμένη.

Γνωρίζουν πως αυτή η κατάσταση εκτάκτου ανάγκης στην οποία βρίσκεται η χώρα μας, οφείλεται σε μη οργανωμένες και επιπόλαιες πολιτικές των εκάστοτε εξουσιών και κυβερνητικών παρατάξεων, σε καρεκλο-χτυπήματα βολεμένων και επίδοξων για μία θέση στο ''Μαγικό'' δημόσιο, για το βόλεμα και αν συνεχίσουμε να αναφέρουμε τους λόγους θα χρειαστούμε και δεύτερη έκδοση.

Αυτοί οι νέοι μπορεί να ανήκουν σε αυτόνομα κινήματα που προσπαθούν για κάτι καλύτερο και πιο σωστό, μπορεί να είναι παρέες απελπισμένων νεαρών πτυχιούχων που άνεργοι περιμένουν την ελεημοσύνη του κράτους μας, μπορεί να είναι μαθητές, τέλος μπορεί να ανήκουν μόνο στον εαυτό τους. Τα βιώματα και η μέχρι τώρα πορεία τους, τους δίδαξε πως οι άσχημες καταστάσεις και τα άσχημα προβλήματα απαιτούν για πολλούς άσχημα μέσα, μέτρα, αντίποινα, λύσεις.

Όμως, οι υπόλοιποι πέντε που δεν γνωρίζουν γιατί ακριβώς διαφωνούν, γιατί ακριβώς διαμαρτύρονται, αποτελούνται από άτομα χωρίς προσωπικότητα που ακολουθούν σαν μία τάση μόδας τις εξελίξεις, άτομα που ανήκουν σε αυτές τις ωραιότατες νεολαίες κομμάτων που δρουν μέσα στα πανεπιστήμια και ανάλογα με το ποια κυβέρνηση κινεί τα νήματα η αντίστοιχη πανεπιστημιακή ''φοιτητική'' αντιπολίτευση διαμαρτύρεται, είναι τα άτομα που εν μέρει θέλουν να διαμαρτυρηθούν και να αλλάξουν κάποια πράγματα όμως δεν έχουν ιδέα τι χρειάζεται αλλαγή και τι ακριβώς ισχύει.

Αν φανταστούμε και σκεφτούμε πως το πολιτικό μας σύστημα αλλάζει, καταστρέφεται, τότε από αυτήν την κατάρρευση τι θα μπορούσαμε να οικοδομήσουμε;

Διαφορετικές απαντήσεις. Οι μεν οργανωμένοι φοιτητές δηλώνουν πως αν καταστραφεί το σύστημα της χώρας μας δε θα υπάρχει μέλλον και σταδιακά θα μετατραπούμε σε μία τριτοκοσμική χώρα, οι δε μη οργανωμένοι φοιτητές δηλώνουν πως οτιδήποτε και να οικοδομήσουμε πάνω στα απομεινάρια του παλιού συστήματος δε θα είναι σε καμία περίπτωση ωφέλιμο , οπότε επαναπαύονται σε μία επανάσταση της τρίχας και τέλος υπάρχει και αυτή η μερίδα νοσταλγών περασμένων καιρών και ξεχασμένων καθεστώτων που το όραμά τους για το μέλλον είναι να καταφέρουν να αναγεννήσουν ένα μισητό και ολοκληρωτικό παρελθόν. Τώρα όσον αφορά όλους αυτούς που διαμαρτύρονται με την σημασία όμως της λέξης, είναι απλό αλλά και σύνθετο το τι θα ήθελαν σε αυτό το ''νέο κόσμο''. Το βασικότερο ίσως στοιχείο του νέου συστήματος πρέπει να είναι κοινωνικότητα. Έχουμε ξεχάσει σε αυτόν τον μικρόκοσμο που λέγεται Ελλάδα πως είμαστε κοινωνία. Ο καθένας σκέφτεται το συμφέρον του. Είναι ένα από τα στοιχεία που μας οδήγησε σε αυτό το σημείο. Ας αλλάξει αυτό. Ας σκεφτούμε συλλογικά. Ίσως οδηγηθούμε σε φωτεινότερο δρόμο.