5 αρχαιοελληνικά σύμβολα που γοητεύουν

Αναστασία Γεώργα08-12-2017

Χειρώνιος λαβή – Μαίανδρος

Σύμβολο του έρωτα και της ένωσης αντιθέτων. Ο κοινός θνητός Πηλέας ερωτεύεται τη θεά Θέτιδα, απελπισμένος για τον έρωτά της την σφίγγει στην αγκαλιά του με την χειρώνειο λαβή του και επιμένει να μην αφήνει τα χέρια του όσο η θεά από τον θυμό και την αντίστασή της αλλάζει μορφές: από άνθρωπο σε φίδι, σε λιοντάρι, σε νερό, σε φωτιά.

Τελικά, η Θέτιδα υπέκυψε στον έρωτά του, ένας άντρας είχε δαμάσει το θεϊκό της κομμάτι και είχε επιμείνει στον έρωτά του για εκείνη, η θεά χρησιμοποίησε τις άμυνες – εργαλεία που είχε χτίσει, αλλά μάταια, ο επίμονος έρωτας του Πηλέα τις κατέστρεφε ώσπου στο τέλος απέμεινε απογυμνωμένη από εκείνες στην αγκαλιά του.

Σύγχρονος όσο ποτέ ο μύθος, προσκαλεί τον άντρα του σήμερα να επικαλεστεί την αρσενική του φύση και όλα τα στοιχεία που τη διέπουν, να κάμψουν τις γυναικείες άμυνες (κατά κύριο λόγο τον θυμό) και να κατακτήσουν τη γυναικεία φύση σε μια ένωση αντιθέτων αρσενικού – θηλυκού, θνητού – θεϊκού, έρωτα – μίσους. Αργότερα μετονομάστηκε σε μαίανδρος επειδή βρέθηκε δίπλα στον ποταμό της Καριάς Μαιάνδρου και θύμιζε τους ελιγμούς του ποταμού.

Τελικά, η δυναμική διεκδίκιση ενός ερωτευμένου άντρα που συμβολίστηκε με μια λαβή έμελλε να γίνει το πιο διάσημο και αναγνωρίσιμο παγκοσμίως αρχαιοελληνικό σύμβολο.

Άνθος λωτού

Η κόρη απλώνει το χέρι και προσφέρει ένα άνθος λωτού στον κούρο κι εκείνος με ένα βήμα δηλώνει την πρόθεση του να το πάρει.


Αυτός ο διάλογος συμβολίζει τη δεκτική φύση της θηλυκής ενέργειας και την δράση της αρσενικής ενέργειας, το ρόδι σύμβολο καρποφορίας, έρωτα, καλοτυχίας και ευδαιμονίας δείχνει την ανταλλαγή καρπών ανάμεσα σε ένα ζευγάρι. Σύμβολο που υιοθέτησαν αρκετές θεές, η Αφροδίτη για να δηλώσει την καρποφορία του έρωτα, η Ήρα για ευλογήσει τον γάμο του αντρόγυνου, η Αθηνά για να δείξει μέσω του ροδιού τους καρπούς της γνώσης, η Περσεφόνη που το αφήνει πίσω της σαν τον τελευταίο καρπό πριν την 6μηνη κάθοδό της στον Άδη (η συγκομιδή του ροδιού γίνεται Σεπτέμβρη – Οκτώβρη).

Πεντάλφα

Η ιστορία του σχήματος πεντάλφα είναι μεγάλη, καθώς ξεκινάει από την αρχαιότητα και το συναντάμε σε τόσες πολλές ιστορικές εποχές και περιοχές, στην Αίγυπτο, Μεσοποταμία, στους Σουμέριους, στους Κέλτες, στην σφραγίδα του βασιλιά Σολομώντα, στους αλχημιστές, στον χριστιανισμό που συμβολίζει τις 5 πληγές του Χριστού.

Στην αρχαιότητα εμφανίζεται σαν σύμβολο της Πυθαγόρειας φιλοσοφίας η οποία υποστηρίζει την τελειότητα του ανθρώπου μέσα από τους θεούς (οι 12 θεοί είχαν συγκεκριμένα χαρακτηριστικά ο καθένας τους, ενώ στους θνητούς ενυπήρχαν όλα αυτά τα χαρακτηριστικά), ο Πλάτωνας χαρακτήριζε την πεντάλφα ‘σύμβολο των ουρανών’: γη, νερό, φωτιά, αέρας, πνεύμα. Έμμεσο σύμβολο της θεάς Αφροδίτης η οποία αναγνωριζόταν ως το πρωινό και βραδινό αστέρι, δηλώνοντας την τελειότητα της γυναικείας φύσης.

Στα πιο σύγχρονα χρόνια, δρ Κάρλ Γιούνγκ επεσήμανε πως στο ασυνείδητό μας ο αριθμός 5 συμβολίζει την ολοκλήρωση. Σύμβολο λοιπόν της απόλυτης ολοκλήρωσης η 5άλφα μου υπενθυμίζει ότι μπορεί να υπάρξει στη φύση, άρα και μέσα μου, η ολοκλήρωση, έστω και σε στιγμές. Όπως είχε πει ο Κορνήλιος Αγρίππας, από τους πιο γνωστούς αλχημιστές, ‘αυτό που ονομάζουμε πεμπτουσία δεν προέρχεται από τα 4 στοιχεία, αλλά είναι εκείνο το πέμπτο το οποίο διατηρεί την ύπαρξή του πάνω και πέρα από αυτά’.

Σπείρα

Σύμβολο ζωτικής ενέργειας, πηγή ζωής και πνευματικής δύναμης η σπείρα, σχήμα που συναντάμε πολύ συχνά στη φύση και δηλώνει τον στροβιλισμό 2 σωμάτων. Επίσης, συμβολίζει τον αέναο χρόνο, το αρχέτυπο της ανανέωσης και την απόδειξη ότι όλα συνδέονται μεταξύ τους, χρόνος, άνθρωποι, γεγονότα, ιστορίες, συμπτώσεις.

Κουκουβάγια

Σύμβολο σοφίας, εξυπνάδας και νοητικής εγρήγορσης. Η θεά Αθηνά επέλεξε σαν σύμβολό της την κουκουβάγια γιατί ήθελε να διαχωρίσει την απλή συσσώρευση γνώσεων από την βαθιά ικανότητα να προσλαμβάνεις μια πληροφορία, να την αντιλαμβάνεσαι, να τη συνδέεις και να την αξιοποιείς και εφόσον στην αρχαία Ελλάδα σημασία είχε πόσο καλός πολεμιστής είσαι, η θεά αναγνώρισε το αθόρυβο πέταγμα της κουκουβάγιας μέσα στο σκοτάδι, μια αρετή που ξεχωρίζει έναν καλό πολεμιστή, να κινείται χωρίς να γίνεται αντιληπτός μέσα στο σκοτάδι.