«Στους γονείς που κατέκρινα πριν γίνω μάνα… Συγγνώμη!»
Θωμαΐδου Ευθυμία Ζωή06-12-2017
H Laura Lifshitz ζητάει συγγνώμη από όλους τους γονείς που κατέκρινε πριν γίνει μάνα και την καταλαβαίνουμε απόλυτα!
«Να μαι λοιπόν, κάποια χρόνια πριν, μια 30χρονη γυναίκα που διδάσκει σε ένα νηπιαγωγείο και πήγα για ψώνια σε ένα γνωστό πολυκατάστημα. Εκεί την είδα: Είδα μια μαμά να ψωνίζει και το παιδάκι της δεν φορούσε παπούτσια ενώ ήταν χειμώνας. Δεν φορούσε παπούτσια!
«Είναι χειμώνας! Μα, τι σκέφτεται; Είναι δυνατόν; Εγώ δεν πρόκειται να το κάνω ποτέ αυτό! Όχι εγώ.» είπα.
Έκανα το σιωπηλό μου σχόλιο και συνέχισα τα ψώνια μου σκεπτόμενη σχετικά με το τι γονείς υπάρχουν!
Έπειτα ήταν ένα υπέροχο καλοκαιρινό βράδυ. Πήγα για φαγητό σε ένα υπέροχο, ρομαντικό εστιατόριο με τον πρώην σύζυγό μου και περνούσαμε υπέροχα. Δίπλα μας έτρωγε μία οικογένεια με ένα κοριτσάκι περίπου 4 χρονών. Ήταν πολύ χαριτωμένο αλλά απίστευτα θορυβώδες. Καμία εκπαίδευση μου ως νηπιαγωγός δε με βοήθησε να κάνω υπομονή με εκείνο το παιδί. Οι σερβιτόροι το βρήκαν χαριτωμένο αλλά εγώ το βρήκα απλά ενοχλητικό. Το μόνο που ήθελα να κάνω ήυταν να φάω τα μακαρόνια μου και να πιω το κρασί μου. Η μικρή όμως μου είχε χαλάσει τη διάθεση! Γιατί δεν πήγαιναν απλά σε μια πιτσαρία; Θέλανε και κυριλέ εστιατόριο…
Εγώ δεν θα το κάνω ποτέ αυτό όταν κάνω παιδιά. Ποτέ!
Ω, πόση άγνοια είχα!
Όταν έβλεπα μια μαμά να δίνει γλειφιτζούρι στο παιδί της για να σταματήσει να κλαίει έλεγα:
Εγώ δεν θα το κάνω ποτέ αυτό όταν κάνω παιδιά. Ποτέ!
Όταν άκουγα γονείς να λένε: Ο γιος μας πηγαίνει παιδικό αλλά κοιμάται ακόμη μαζί μας, σκεφτόμουν:
Εγώ δεν πρόκειται να το κάνω ποτέ αυτό.
Ποιος τα λέει αυτά; Το άτομο που δεν είχε αλλάξει ούτε μια πάνα στην ζωή του και νόμιζε πως ξέρει τα πάντα για την διαπαιδαγώγηση επειδή είναι νηπιαγωγός!
Αυτό το άτομο όμως θέλει να πει κάτι σε όλους αυτούς τους γονείς:
Συγνώμη!
Μπορεί να έκρινα την μαμά που άφησε το παιδί χωρίς παπούτσια μες στον χειμώνα, αλλά έχω αφήσει την κόρη μου χωρίς καπέλο μέσα στο καταμεσήμερο και στον ήλιο! Μια κυρία μάλιστα γύρισε και μου είπε: «Η κόρη σου χρειάζεται επειγόντως ένα καπέλο!»
Χαμογέλασα χαριτωμένα αλλά από μέσα μου με το ζόρι συγκρατούσα να νεύρα μου!
Η αλήθεια είναι οτι προσπάθησα πολύ να της το φορέσω… Με καλοπιάσματα, με φωνές, με απειλές, με γλειφιτζούρια. Όμως δεν ήθελε να φορέσει καπέλο με τίποτα! Τι να κάνω;
Κάρμα το λένε…
Και να ήταν μόνο αυτό; 4 χρόνια πρν έκρινα τους γονείς που βγήκαν σε εστιατόριο με το μικρό τους. Εγώ λοιπόν έπρεπε να πάω σε ένα ραντεβού και δεν είχα πουθενά να αφήσω το παιδί μου. Έτσι, ξέρετε τι έκανα; Το πήρα μαζί μου! Σε ένα εστιατόριο ενώ ένα ζευγάρι είχε βγει για να φάει ρομαντικά ακριβώς δίπλα μας. Και εκείνο αποφάσισε οτι ήταν το κατάλληλο μέρος για να δώσει μια παράσταση τραγουδιού! Έτσι άρχισε να τραγουδάει δυνατά!
Ναι, εγώ το επέτρεψα αυτό!
Για να μην αναφέρω οτι ακόμα κοιμάμαι μαζί με το παιδί μου! Και ξέρετε κατι; Το απολαμβάνω!
Καλά το έκανα εγώ αυτό; Ναι, ναι το παραδέχομαι.
Εγώ επίσης δίνω γαριδάκια μόνο και μόνο για να ηρεμήσει λίγο το κεφάλι μου από τις φωνές!
Επίσης μερικές φορές την αφήνω και στο tablet να παίζει…
Τέλος, μια φορά μέσα στο καταχείμωνο η μικρή μου αρνιόταν να φορέσει το μπουφάν της ενώ έπρεπε να πάμε στο γιατρό. Για να μην χάσουμε το ραντεβού, την πήρα αγκαλιά, την τύλιξα με το δικό μου παλτό μέσα στην αγκαλιά μου και φύγαμε τρέχοντας. Όλοι όσοι μας κοιτούσαν πρέπει να νόμιζαν οτι είμαι μια κακοποιητική μάνα…
Γι’ αυτό λοιπόν, σε όλους τους γονείς που κατέκρινα πριν γίνω μάνα, ζητάω ειλικρινά συγγνώμη!»
Πηγή:
babyradio.gr
Έχουμε γεννηθεί για κάτι περισσότερο από το απλώς να πηγαινοερχόμαστε σε μια δουλειά
Ίσως τώρα, παρά ποτέ άλλοτε, να χρειάζεται να το πιστέψουμε ότι, ναι, έχουμε γεννηθεί για κάτι περισσότερο από το απλώς να πηγαινοερχόμαστε σε μια δουλειά, μόνο και μόνο για να πληρώνουμε τους λογαριασμούς.
Τώρα κινδυνεύουμε περισσότερο από ποτέ να εγκαταλείψουμε την ελπίδα, την προσπάθεια , την αντίδραση. Τώρα, περισσότερο από ποτέ, μας πνίγει η αγωνία, ...
«Οδική συμπεριφορά: Είναι η κουλτούρα»
Σαν κλασικός γόνος ελληνική οικογένειας έκατσα πίσω από το τιμόνι πρώτη φορά στην ηλικία των δεκατριών, κάποιο καλοκαιριάτικο πρωινό στο χωριό. Βεβαίως σε έναν δρόμο που στην κυριολεξία περνούσε αυτοκίνητο ή πεζός ανά δύο ώρες με τον μπαμπά μου στη θέση του συνοδηγού και το χέρι του στο χειρόφρενο. Πέρα από την ευτυχία και την ελληνική υπερηφάνεια του πατέρα...
Τέλος καλοκαιριού = ευκαιρία για μια νέα αρχή
Μέχρι πριν 2 ημέρες, βρισκόμουν σε μια όμορφη, αμμώδη παραλία στα σύνορα του νομού Λάρισας με αυτόν του νομού Πιερίας που έχω την τύχη να έχω το ταπεινό μου εξοχικό λίγο πριν τον γνωστό και -δυστυχώς ή ευτυχώς- κοσμικό πια Πλαταμώνα. Πέρασα αρκετές μέρες όπως εδώ και πολλά χρόνια, προσπαθώντας να ξεκουραστώ και...
Η έκφραση των συναισθημάτων στα μικρά παιδιά: Συμβουλές για Γονείς και Εκπαιδευτικούς
Μου λείψατε! Πολύ, πολύ, πολύ! Ωραίο να δουλεύω πολύ και δημιουργικό, δεν λέω, αλλά δεν υπάρχει χρόνος για συγγραφή και έκφραση των προσωπικών ιδεών μου ή όσων ανακαλύπτω από άλλους συναδέλφους μαζί σας. Έχω, πάντως, πολλά και διαφορετικά θέματα στο μυαλό μου για τα οποία θα ήθελα να γράψω και σύντομα θα τα μοιραστώ μαζί σας! ...
Γράμμα στον Άγιο Βασίλη από ένα μεγάλο παιδί!...
Εξαρχής θα ξεκαθαρίσω ότι ποτέ δεν έπαψα να πιστεύω στον Άγιο(!) και επιπλέον είμαι σε μία ώριμη ηλικία που η ζωή μου δίδαξε ότι αυτό το «πνεύμα» όχι μόνο υπάρχει αλλά όπου δεν συμβαίνει αυτό, εμείς οι ίδιοι έχουμε χρέος να το δημιουργούμε…
Περιμένοντας στη σαδιστικά αργή ουρά του ταχυδρομείου, η εξονυχιστική παρατήρηση του χώρου και των ανθρώπων είναι πο...
Τι χρώμα μάτια έχεις; Δες ποιο μακιγιάζ σου ταιριάζει…
Κατά καιρούς,όλες έχουμε πειραματιστεί με διάφορες σκιές και αποχρώσεις για να πετύχουμε ένα κομψό λούκ στο μακιγιάζ μας.
...
Σχέση εκπαιδευτικού με γονέα: «αιώνια διαμάχη» ή «κερδοφόρα συμμαχία»;
Επιστροφή στα θρανία λοιπόν και ήδη διανύουμε το δεύτερο μήνα του σχολικού έτους! Σκεπτόμενη τη δική μου καθημερινότητα ως εκπαιδευτικός, συνειδητοποίησα πως αυτό που με προβληματίζει περισσότερο όσον αφορά στη δουλειά μου είναι οι σχέσεις που θα αναπτύξω με τους γονείς των μαθητών μου. Ναι, πολύ καλά διαβάσατε!...
Ανεργία: Μία «επιδημία» που δεν κάνει διακρίσεις
Θυμάμαι όταν ήμουν μικρή, στο σχολείο, το μάθημα της έκθεσης. Κάποιες φορές μας έβαζαν να γράφουμε εκθέσεις γύρω από τα σοβαρότερα προβλήματα της ανθρωπότητας, αυτά που μπορεί να αντιμετωπίζει μια χώρα, κυρίως οι αποκαλούμενες υπανάπτυκτες. Γράφαμε, θυμάμαι, πάντα αναφερόμενοι στα πιο σοβαρά προβλήματα για τον πόλεμο, τη φτώχεια, την ανεργία...
Οι θετικές προεκτάσεις της διαφήμισης και ο ρόλος του ατόμου στην ανάδειξη αυτών
'Εχει ταυτιστεί με τον καταναλωτισμό και τον υλικό ευδαιμονισμό. Έχει θεωρηθεί βασικός παράγοντας οικονομικής αφαίμαξης και συχνά ταυτίζεται με την προπαγάνδα και θεωρείται πλύση εγκεφάλου. Χαρακτηρίζεται ως μέσο χειραγώγησης, αποπροσανατολισμού. Ενοχοποιείται για τον ενστερνισμό αρνητικών προτύπων. Ο λόγος για τη διαφήμιση ...
