Ένας 20χρονος στην Ελλάδα της κρίσης
Ένας εικοσάχρονος σκέφτεται πολλά στις μέρες μας, έχει πολλούς προβληματισμούς στο μυαλό του για το μέλλον και την ζωή του. Ζούμε σε μία χώρα που δεν βοηθάει τους νέους και τις προσπάθειες τους για να πετύχουν στην ζωή τους και από την άλλη έχει χαθεί από τους νέους η όρεξη για να κάνουν κάτι ώστε να υπερνικήσουν τις δυσκολίες που τους παρουσιάζονται.
Παίρνοντας τα πράγματα από την αρχή θα αναλύσω και τις δύο πλευρές γιατί η αλήθεια κρύβεται κάπου στην μέση. Από την μία για να πετύχει κάποιος και να βρει λύσεις στα προβλήματα του πρέπει να ξεπεράσει τα εμπόδια που του παρουσιάζονται. Πριν τελειώσει κάποιος το σχολείο δίνει
πανελλήνιες μια διαδικασία που κρίνει την ζωή σου για πάντα. Μέσα σε λιγοστές ώρες έχεις να αντιμετωπίσεις την μοίρα και να καθοριστεί η ζωή σου. Η κοινωνία και το κράτος δεν έχουν βρει έναν άλλο τρόπο αξιολόγησης και σε βάζουν σε αυτή την ψυχοφθόρα διαδικασία, να διαλέξεις από τόσο μικρή ηλικία το τι θα κάνεις στην ζωή σου. Στο τέλος καταλήγεις σε μία σχολή που ούτε καν σου αρέσει και δεν ξέρεις πώς να διαφύγεις και να δοκιμάσεις καινούργια πράγματα.
Ας θεωρήσουμε ότι
περνάς στην σχολή που ήθελες και σου αρέσει μετά τι κάνεις; Σπουδάζεις και αν ανήκεις στην μην προνομιούχα ομάδα των ατόμων που έχουν χρήματα αναγκάζεσαι να δουλέψεις και να συνδυάσεις τις σπουδές και την δουλειά μαζί. Καταλήγεις στο τέλος να παρατάς τις σπουδές και να αφοσιώνεσαι στην δουλειά γιατί οι ανάγκες στο σπίτι μπορεί να είναι τόσο μεγάλες που δεν μπορείς να παρατήσεις την δουλειά σου. Σε αυτό το σημείο τι κάνει το κράτος; Σε αφήνει έρμαιο στις ορέξεις του κάθε εργοδότη που θα σου παρέχει τα ελάχιστα, χωρίς ένσημα και με μία πενιχρή αμοιβή ίσα ίσα για να βγάζεις τα προς το ζην.
Τελειώνεις τις σπουδές σου και έχοντας ένα μικρό βιογραφικό βγαίνεις στην αγορά εργασίας παλεύοντας με άλλους χιλιάδες για μία θέση εργασίας, έχοντας τις περισσότερες φορές το ίδιο βιογραφικό με όλους τους άλλους και με λιγοστή προϋπηρεσία. Ξεκινάς και πας σε συνεντεύξεις και μιλάς με κόσμο και ακούς απίστευτα πράγματα για το τι υπάρχει εκεί έξω. Οι περισσότεροι εργοδότες θα σου πουν έλα να δουλέψεις χωρίς να πληρώνεσαι ώστε να μάθεις την δουλειά ή θα σου φέρονται τόσο υποτιμητικά, που θα αναρωτιέσαι τι κάνεις στην ζωή σου. Έχοντας όλα αυτά πολλοί συνομήλικοι θα έχουν βρει δουλειά γιατί μπορεί να είχαν έναν θείο ή ένα γνωστό σε μία εταιρία, και σε κάνουν να αναρωτιέσαι τι λάθος κάνεις εσύ. Το χειρότερο είναι όταν σου παρουσιάζουν πόσο ωραία είναι η δουλειά τους και πόσα πράγματα κάνουν εκεί. Τις περισσότερες φορές θα αρνηθούν ότι πήγαν εκεί με γνωστό.
Βλέποντας τώρα την άλλη όψη του νομίσματος θα δούμε πολλές αντιθέσεις και θα μας βάλουν σε πολλές σκέψεις. Δίνεις πανελλήνιες φέτος σαν νέος τι κάνεις γι αυτό; Πολλοί ξεχνάνε τους
στόχους που είχαν θέση στην αρχή της χρόνιας και δεν κοιτούν τον χρόνοπου λιγοστεύει για τις πανελλήνιες. Προτιμούν να βγουν έξω να πάνε βόλτες ή να σπαταλήσουν τον χρόνο τους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, δείχνοντας στον κόσμο πόσο καλά περνάνε η πόσο γυμνασμένοι έχουν γίνει. Φτάνει η ώρα των πανελληνίων και αποτυγχάνουν και αναρωτιούνται τι λάθος έγινε και πόσο κακό είναι το σύστημα αλλά δεν αναρωτιούνται πόσα λάθη έκανα εκείνοι για να φτάσουν σε αυτό το σημείο.
Περνάς στην σχολή που ήθελες και τι κάνεις; Πηγαίνεις στα μαθήματα σου και μαθαίνεις καινούργια πράγματα ώστε να εξελιχτείς; Όχι αλλά πας και γράφεσαι σε φοιτητικές παρατάξεις ώστε να αναδείξεις τα κόμπλεξ σου και να φανεί ότι είσαι κάποιος. Πολλοί όταν περνάνε στην σχολή ξεχνάνε από πού ήρθαν και τους αγώνες που έκαναν για να φτάσουν εκεί. Γίνονται αιώνιοι φοιτητές και προτιμούν να γίνουν PR σε κάποιο νυχτερινό μαγαζί αντί να συνεχίσουν τα
όνειρα τους.
Τελειώνεις την σχολή σου και τι κάνεις; Περιμένεις να έρθει η δουλειά από μόνη τηςς Οι περισσότεροι νέοι δεν ψάχνουν χρησιμοποιώντας φράσεις δεν υπάρχουν δουλειές ή ότι εγώ δεν πάω για 500 ευρώ να δουλέψω. Πρέπει όμως από κάπου να ξεκινήσεις να εμπλουτίσεις το βιογραφικό σου ώστε να φτάσεις την καλή δουλειά και τα πολλά λεφτά. Πηγαίνοντας για καφέ καμία δουλειά δεν θα σου έρθει μόνη της.
Όπως βλέπουμε η αλήθεια είναι κάπου στην μέση, το θέμα είναι τι κάνουμε εμείς για να ξεπεράσουμε τις δυσκολίες που μας παρουσιάζονται.
Γράφει ο Λώλης Γιώργος
