Βία
Βία, από τα πρώτα μας τα χρόνια μας μαθαίνουν οι γονείς και οι δάσκαλοι να την αποφεύγουμε και να μην την παράγουμε, είναι κάτι το κακό και στα αυτιά μας βροντοχτυπάει το γνωμικό πως η βία φέρνει βία. Επειδή βία είναι απλά το ξύλο σε μια αλάνα ενός σχολείου μεταξύ δυο πιτσιρικάδων. Δεν είναι κάτι πιο βαθύ, κάτι τέτοιο καταλαβαίνουμε από παιδιά κι αν δεν το ψάξουμε πεθαίνουμε πιστεύοντας το.
Λάθος.
Βία είναι μια μάνα να μην ταΐζει το νεογέννητο παιδί της λόγω οικονομικών προβλημάτων και να του αραιώνει ζάχαρη μέσα σε νερό για να το ξεγελάσει. Βία είναι ο πατέρας του παιδιού να γυρνάει στις δέκα το βράδυ μετά από διπλή βάρδια και να μην έχει κουράγιο να το κρατήσει στην αγκαλιά του. Βία είναι μια οικογένεια που παλεύει να τα βγάλει πέρα τον μήνα καθώς απομακρύνεται από την ουσία της ζωής, η οποία ουσία είναι αυτή καθαυτή η ζωή.
Τα οικονομικά προβλήματα είναι μια μορφή βίας.
Βία είναι η περιθωριοποίηση του οποιοδήποτε διαφορετικού πιτσιρίκου από μια παρέα ίδιων συνομήλικων του λόγω χρώματος, καταγωγής, θρησκείας και εμφάνισης. Βία είναι ο τσαμπουκάς της παρέας στον μικρό διαφορετικό που σιγά-σιγά θα δημιουργήσει ένα σκοτεινό φάντασμα εκδίκησης για τον ίδιο και για τους γύρω του, αυτό θα φανεί όταν μεγαλώσει. Βία είναι να καταφεύγει η ίδια παρέα σε κατηγορίες για την οικογένεια του μικρού διαφορετικού όταν δεν μπορεί να πληγώσει τον ίδιο, βία είναι να αισθάνεται η ίδια παρέα ανώτερη από τον μικρό όταν φορά καινούργια και ακριβότερα ρούχα και παπούτσια. Βία είναι να κοιτάει ένα παιδί κάποιο άλλο στην εμφάνιση κι όχι στα μάτια, να το βρίζει και όχι να του χαμογελάει.
Η μη ύπαρξη παιδείας φέρνει βία.
Βία είναι έξι χρόνια άσκοπου διαβάσματος με γνώσεις του τίποτα που χρησιμεύουν στο καθόλου επειδή έχει δομηθεί έτσι το εκπαιδευτικό σύστημα. Βία είναι να εξαρτάται το μέλλον του νέου από μια εξέταση μιας εβδομάδας σε ατελείωτες σελίδες ύλης, βία είναι η εξαγορά εργασιών σε πολυτεχνεία, βία είναι ένα πτυχίο σε μια κορνίζα και μια δουλειά σε βενζινάδικο να το αξιοποιήσει αυτός που με κόπο το απόκτησε.
Το εκπαιδευτικό μας σύστημα πλέον περιέχει βία.
Βία είναι να κρατάς μια κοπέλα από το χέρι και να περπατάτε μαζί ανάμεσα σε ανθρώπους που δίνουν κεφάτοι αλλά είναι άδειοι. Βία είναι να περπατάς μαζί της επειδή η βενζίνη πήγε στα δύο ευρώ. Βία είναι να μην μπορείς να της προσφέρεις τίποτα το υλικό αλλά μόνο μια αγκαλιά και αγάπη. Βία είναι να αξίζει να κατεβάσεις τα αστέρια από τον ουρανό και να της τα προσφέρεις αλλά να αρκείσαι σε ένα τριαντάφυλλο, κι αυτό με το ζόρι.
Αγαπάμε χωρίς αντάλλαγμα αλλά το λέμε βία.
Βία είναι ένας καθρέφτης να είναι η μόνη παρέα το βράδυ πριν τον ύπνο και το πρωί πριν από τη δουλειά. Βία είναι ένα άδειο σπίτι να περιμένει να γυρίσεις με τους άδειους τοίχους να σε υποδέχονται. Βία είναι να μην χτυπάει στα γενέθλια σου το τηλέφωνο και η αλληλογραφία σου να περιέχει μόνο λογαριασμούς.
Οπότε η μοναξιά μας είναι βία.
Βία είναι ο γέρος σου να χρειάζεται νοσηλεία και να μην σου βγαίνει ο λογαριασμός στο σπίτι. Βία είναι να μαλώνεις με την γυναίκα σου για θέματα υγείας. Βία είναι η μάνα σου να το καταλαβαίνει και να μην μπορεί να βοηθήσει. Βία είναι να γελάς μπροστά τους και να κάνεις τον χαζό.
Γιατί χωρίς υγεία υπάρχει βία.
Ξύλο και φασαρία αποτελούν τη βία, όπως και ο αποκλεισμός είναι βία, τα οικονομικά θέματα είναι βία, τα οικογενειακά προβλήματα είναι βία, η κοινωνική ανισότητα είναι βία, η αδικία είναι βία. Είσαι εκεί και μαζεύεις όλα τα παραπάνω, καταπίνεις και θυμώνεις αλλά δεν αντιδράς. Απλά περιμένεις γιατί δεν μπορείς να κάνεις και κάτι άλλο. Ο δρόμος είναι ένας και μόνο.
Πάντοτε η βία φέρνει βία.
Γράφει ο Αποστόλης Σαμακοβλής
