Σχέση εκπαιδευτικού με γονέα: «αιώνια διαμάχη» ή «κερδοφόρα συμμαχία»;
Επιστροφή στα θρανία λοιπόν και ήδη διανύουμε το δεύτερο μήνα του σχολικού έτους! Σκεπτόμενη τη δική μου καθημερινότητα ως εκπαιδευτικός, συνειδητοποίησα πως αυτό που με προβληματίζει περισσότερο όσον αφορά στη δουλειά μου είναι οι σχέσεις που θα αναπτύξω με τους γονείς των μαθητών μου. Ναι, πολύ καλά διαβάσατε! Το αν θα καταφέρω να ανοίξω δίαυλο επικοινωνίας με τους γονείς με αγχώνει ακόμα περισσότερο και από το αν θα με αγαπήσουν οι μαθητές μου ή αν θα μπορέσω να τους μεταλαμπαδεύσω όλες τις γνώσεις που πρέπει να αποκτήσουν. Όταν οι εκπαιδευτικοί δείχνουμε τη στοργή και την αφοσίωση μας προς τα παιδιά, τα συναισθήματα αγάπης είναι αμοιβαία.
Ωστόσο, για να είμαι ειλικρινής, η επικοινωνία με τους γονείς δεν πιστεύω πως είναι μια διαδικασία επώδυνη μόνο για εμάς τους εκπαιδευτικούς αλλά και για τους ίδιους. Γιατί να είναι όμως τόσο αγχωτική η συνεννόηση μεταξύ γονέα και δασκάλου; Πώς μπορούμε να αλλάξουμε αυτό το συναίσθημα και να το αντικαταστήσουμε με μία συνεργασία από την οποία μπορεί μόνο να επωφεληθεί ο μαθητής;
Γράφοντας ως εκπαιδευτικός, θα ήθελα να ξεκινήσω από τη δική μας πλευρά. Αυτό που πραγματικά αξίζει, αλλά θεωρώ πως είναι και το πιο γοητευτικό κομμάτι του επαγγέλματός μας, είναι να αναγνωρίζουμε πως το κάθε παιδί είναι ξεχωριστό και χρειάζεται τη δική του μοναδική προσέγγιση. Προκειμένου να επιτευχθεί κάτι τέτοιο, είναι πολύ χρήσιμο να ζητούμε και τη βοήθεια των γονέων, οι οποίοι γνωρίζουν το παιδί τους καλύτερα από τον καθένα, επιχειρώντας συχνές συναντήσεις μαζί τους. Αυτό μπορεί να συμβεί είτε διοργανώνοντας κάποια εκπαιδευτική συγκέντρωση με γονείς, είτε αφήνοντας κενές κάποιες σχολικές ώρες κατά τη διάρκεια της εβδομάδας τις οποίες θα μπορούμε να αξιοποιούμε για συναντήσεις μαζί τους. Ακόμα όμως κι αν κάποιος γονέας δεν καταφέρει να παρευρεθεί σε αυτές τις συναντήσεις εξαιτίας άλλων υποχρεώσεων, μπορούμε να του στείλουμε ένα προσωπικό γραπτό μήνυμα μέσω του μαθητή μας ότι επιθυμούμε να μιλήσουμε μαζί του για την πρόοδο του παιδιού.
Όταν τελικά τους συναντήσουμε, τονίζουμε τα θετικά στοιχεία του παιδιού και μοιραζόμαστε μαζί τους τις οποιεσδήποτε ανησυχίες μας. Οι γονείς λατρεύουν τα παιδιά τους και προσπαθούν να τους προσφέρουν πάντα το καλύτερο. Δεν είναι δυνατόν, επομένως, ο δάσκαλος να παρέχει απλόχερα την στήριξη του και ο γονιός που θέλει το παιδί του να είναι ευτυχισμένο να μην το εκτιμήσει. Έχουν υπάρξει, βέβαια, περιπτώσεις γονέων- όταν ήμουν μαθήτρια αλλά και τώρα πλέον ως εκπαιδευτικός- οι οποίοι ερμήνευσαν λάθος τις συμβουλές των δασκάλων με αποτέλεσμα οι σχέσεις τους να οδηγηθούν σε ρήξη. Σε αυτή την περίπτωση, οι εκπαιδευτικοί είναι καλό να διατηρούμε τη ψυχραιμία μας, να παραμένουμε προσηλωμένοι στο στόχο μας και να κρατούμε ουδέτερη στάση απέναντι τους. Αποτελεί απόφαση των ίδιων, εφόσον είναι κηδεμόνες του παιδιού, αν θα ακολουθήσουν τις προτροπές μας.
Από την άλλη πλευρά, οι γονείς πρέπει και αυτοί με τη σειρά τους να έρχονται σε επαφή με τους δασκάλους των παιδιών τους και να τους εκμυστηρεύονται οποιαδήποτε απορία έχουν. Είναι θεμελιώδους σημασίας να μην παρεξηγούν τα λόγια του εκπαιδευτικού και να αναγνωρίζουν την προσπάθεια που καταβάλει να βοηθήσει το παιδί τους: στόχος του σχολείου δεν είναι η αριστεία των μαθητών, αλλά η παροχή ακαδημαϊκών και κοινωνικών γνώσεων οι οποίες θα τους ακολουθούν και θα τους στηρίζουν για μία ζωή. Έχουν περάσει ανεπιστρεπτί οι εποχές που ο δάσκαλος τιμωρούσε τα παιδιά χρησιμοποιώντας βέργα.
Τέλος, θα ήθελα να αναφερθώ σε κάτι ακόμα. Εξαιτίας κάποιων άσχημων περιστατικών που έχουν λάβει χώρα τα τελευταία χρόνια σε αρκετά σχολεία με πρωταγωνιστές εκπαιδευτικούς και μαθητές, οι γονείς ανησυχούν για την ασφάλεια των παιδιών τους και εμπιστεύονται πιο δύσκολα το δάσκαλο. Είναι απολύτως κατανοητό να υπάρχουν τέτοια συναισθήματα και είναι επιτακτική ανάγκη αν συμβεί κάποιο γεγονός που βλάπτει, σωματικά ή ψυχολογικά, το παιδί, αμέσως να το καταγγείλουν. Ωστόσο, δε θα έπρεπε κάποια μεμονωμένα παραδείγματα να προκαλέσουν τη δυσαρέσκεια τους προς ολόκληρο τον εκπαιδευτικό κλάδο. Δείξτε εμπιστοσύνη στο έργο μας, καθώς η σωστή συνεργασία μεταξύ εκπαιδευτικού και γονέα αποτελεί τη βάση για να «πλάσουμε» υγιή και ευτυχισμένα παιδιά.
Γράφει η Μανίτσα Ιφιγένεια - Παιδαγωγός με εξειδίκευση στην Ειδική Αγωγή και Ψυχολογία
Η Ιφιγένεια Μανίτσα γεννήθηκε το 1991 και κατάγεται από τα Τρίκαλα, Θεσσαλίας. Είναι απόφοιτος του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης με εξειδίκευση στην Ειδική Αγωγή και Ψυχολογία.
loading...
Νέοι και πολιτικοί
Η πολιτική απαξίωση καλά κρατεί. Στις σημερινές ημέρες το μόνο που μπορούν να δουν οι πολιτικοί της χώρας μας, είναι οι γυρισμένες πλάτες των νέων. Αν τους ρωτήσουμε γιατί γυρνούν την πλάτη τους σε αυτόν τον κόσμο των πολιτικών, μόνο οι πέντε στους δέκα θα μπορέσουν να μας δώσουν μία απάντηση σωστή και τεκμηριωμένη.
Γνωρίζουν πως αυτή η κατάσταση...
2017 όπως 2016, 2015, 2014, 2013….
Μια ακόμη χρονιά βαδίζει προς το τέλος της. Μαζί της από τη μια παίρνει εικόνες, πρόσωπα, παραστάσεις, γεγονότα ενώ , από την άλλη , ανοίγει το δρόμο για ελπίδες, όνειρα και προσδοκίες.
Ως είθισται, κάθε τέτοια χρονική περίοδο, λαμβάνει χώρα ένας απολογισμός τόσο σε ατομικό όσο και σε συλλογικό επίπεδο ...
Μεγαλώνοντας παιδιά μέσα σε ένα δύσκολο εκπαιδευτικό σύστημα
Γιατί δεν λέμε την αλήθεια για το Σύστημα στα παιδιά μας μόλις φτάνουν σε ηλικία που μπορούν να καταλαβαίνουν; Δυστυχώς, εγώ δεν υπήρξα επαρκώς αφυπνισμένη ώστε να μιλήσω στα μικρά παιδιά μου για το στημένο παιχνίδι που παίζεται και στο οποίο δεν ήταν υποχρεωμένα να συμμετάσχουν. Τα παιδιά μου, ευτυχώς ξύπνησαν έγκαιρα και μετά από χρόνια...
ΝΟΜΙΚΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΕΝΔΟΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗΣ ΒΙΑΣ
Σκοπός του κειμένου αυτού είναι η νομική προσέγγιση της ενδοοικογενειακής βίας. Είναι μια προσπάθεια ενημέρωσης ώστε να γίνει σαφές πότε ασκείται βία και ποιες νομικές διαδικασίες μπορεί να ακολουθήσει το θύμα για την προστασία του.
ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΕΝΔΟΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΒΙΑ
«Ο όρος «βία κατά των γυναικών» περιλαμβάνει κάθε πράξη βίας που στηρίζεται στο φύλο και έχει...
Πολιτικοποίηση του ποδοσφαίρου -ποδοσφαιροποίηση της πολιτικής. Και μη χειρότερα...
Μια από τις μεγάλες μου αγάπες και συνάμα ασθένεια[από αυτές που έχουν μόνιμα συμπτώματα] είναι το ποδόσφαιρο και το μπάσκετ που μέσα από τη σύνδεσή μου με την ΑΕΚ [ένα από τα πάθη μου με το οποίο έχω μάθει να ζω] αποτελούν εδώ και δεκαετίες και όσο μπορώ να θυμηθώ τον εαυτό μου, αναπόσπαστο κομμάτι της καθ...
Ελληνοτουρκικά
Το φετινό Πάσχα, δυστυχώς για μια ακόμη φορά, σημαδεύτηκε από μια ανείπωτη τραγωδία. Λίγες μόνο μέρες μετά την Ανάσταση του Θεανθρώπου, ένας νεαρός Έλληνας πιλότος και πατέρας 2 παιδιών, χάθηκε για πάντα στα νερά του Αιγαίου κατά την εκτέλεση του καθήκοντος βυθίζοντας τους οικείους του σε μόνιμο πένθος...
«Αναζήτηση εργασίας»
Άλλο ένα βράδυ και σε βρίσκει μπροστά την οθόνη του υπολογιστή να ψάχνεις σαν μανιακός να βρεις δουλειά. Και δεν έχει σημασία αν είσαι ένας απλός φοιτητής ή οικογενειάρχης. Το άγχος και το στρες είναι το ίδιο σε όλες τις περιπτώσεις. Οι κοινωνίες συνεχώς αλλάζουν, οι ανάγκες πολλαπλασιάζονται και τα έξοδα επίσης. Πολλές αγγελίες...
Μετά την άσπρη μέρα, η γκρίνια
Τα δριμύ κατηγορώ μας εναντίον του απέναντι, η γκρίνια δηλαδή, είναι ένα εθνικό μας σπορ. Το έχουμε αγαπήσει κι όσο περνάν τα χρόνια γινόμαστε καλύτεροι κι ίσως το πάμε και για πρωταθλητισμό.
«Γκρινιακοί ολυμπιακοί αγώνες του 2024», ήδη αξίζει προσοχής.
Αν κατέβουμε ποτέ σε τέτοιου είδους πρωτάθλημα θα είναι περίπατος, δεν θα είναι καν ανταγωνισμός. Θ...
“Καφές: ο σιωπηλός πρωταγωνιστής και η αόρατη απειλή”
Ζούμε σε μια χώρα στην οποία όλα τα σημαντικά γεγονότα που διαδραματίζονται στις ζωές μας έχουν ένα κοινό και σιωπηλό πρωταγωνιστή. Τον καφέ! Ζεστός, κρύος, γλυκός, μέτριος, σκέτος, με αφρόγαλα ή χωρίς, πάντα το ρόφημα αυτό είναι παρόν σε όλες τις μεγάλες ή μικρές στιγμές μας. ...
