Μια Δικαιοσύνη τυφλή
Ο Άμλετ - πρίγκιπας της Δανιμαρκίας - αναρωτιόταν μερικές εκατοντάδες χρόνια πριν αν συμφέρει στον άνθρωπο να υποφέρει και να υπομένει το άδικο του ισχυρού που με περισσή στοργή περιβάλλει η νωχέλεια του νόμου. Λίγο αργότερα, ο Βολταίρος διαπίστωνε ότι είναι επικίνδυνο να έχεις δίκιο, όταν η εξουσία έχει άδικο. Τέλος, ο Καλιγούλας - ως ήρωας του Καμύ - συνειδητοποιούσε στις αρχές του 20ου αιώνα το μάταιο της εξουσίας που διέθετε, αφού εν τέλει τη χρησιμοποίησε για να οδηγηθεί στην αυτοκτονία. Η ιστορία της αδυναμίας του ανθρώπου να προασπίσει τα δικαίως κεκτημένα του και την αξιοπρέπειά του αρχίζει λίγο μετά την νίκη του Δαβίδ έναντι στον Γολιάθ , «εξαπατάται» με το γαλλικό διαφωτισμό κι αναγεννιέται στην Ελλάδα του 2017, με χιλιάδες δικογραφίες σε – επ’ αόριστο – αναμονή και μια σύσσωμη προτροπή σε παραίτηση από κάθε δικαιολογημένη απαίτηση.
Ο «ωχαδερφισμός» του Έλληνα θα μπορούσε να ιδωθεί όχι ως ένα ιδίωμα των νοτίων και μεσογειακών λαών με το οποίο γεννιούνται, αλλά ως μια ρεαλιστική και κυνική αντιμετώπιση των πραγμάτων. Χαριτολογώντας (ή μάλλον ακριβολογώντας;) λέγεται ότι αν ο Έλληνας βρισκόταν μπροστά σε δύο πόρτες εκ των οποίων η μια ήταν η πόρτα του Παραδείσου κι η άλλη πόρτα για συζήτηση περί Παραδείσου, θα επέλεγε τη δεύτερη…
Ο μέσος όρος αναμονής για τη διεκπεραίωση των δικαστικών υποθέσεων στην Ελλάδα είναι τα 5 με 7 χρόνια! Τα χρόνια αυτά, φυσικά, μεταφράζονται λεπτό προς λεπτό σε χρήμα που άσκοπα κυλάει από αναβολές σε απεργίες και τούμπαλιν. Προσθέτοντας, μάλιστα, στην παραπάνω διαπίστωση τα καθαρά έσοδα του μέσου ελληνικού νοικοκυριού, γίνεται φανερό ότι η δικαστική διελκυστίνδα γέρνει προς τη μεριά εκείνου που θα διαθέσει με τη μεγαλύτερη ευκολία χρόνο και χρήμα. Τα μαθηματικά στη συγκεκριμένη περίπτωση απλοποιούνται και το αποτέλεσμα έχει συναποφασιστεί εκ των προτέρων.
«Η δικαιοσύνη», λένε, «είναι τυφλή». Μήπως, όμως, παρεξηγήσαμε εντελώς το νόημα της φράσης; Μήπως τελικά αυτό σημαίνει ότι η δικαιοσύνη απλώς εθελοτυφλεί ή -ακόμη χειρότερα- κλείνει τα μάτια μπροστά στην αληθινή απουσία κάθε έννοιας «δικαίου»; Μιας έννοιας που αναμφίβολα δεν πρέπει να σχετίζεται ούτε με το βάρος του πορτοφολιού ούτε με μια αρρωστημένη αίσθηση του χρόνου, παρά μόνο με το ανθρώπινο δικαίωμα για ισότητα. Αλλιώς, δικαιώνονται όσοι διαχρονικά παρομοιάζουν τον νόμο με τον ιστό της αράχνης, που πιάνει τα μικρά έντομα, αλλά διαλύεται από τα μεγαλύτερα ζώα…
Γράφει η
Παπαδοπούλου Νίκη
Δημογραφικό πρόβλημα - μια βραδυφλεγής βόμβα
Βυθισμένοι εδώ και πολλά χρόνια σε μια απύθμενη -όπως φαίνεται- οικονομική κρίση, είτε έχουμε εστιάσει μονόπλευρα σ΄ αυτή είτε αδυνατούμε να δούμε, να αντιληφθούμε, άλλες παραμέτρους που αν και δεν είναι άμεσα ευδιάκριτες, είναι το ίδιο επώδυνες ή και συνδέονται με τα οικονομικά. Σε αυτή την κατηγορία ανήκει το δημογραφικό πρόβλημα....
Λόγια και χρόνια χαμένα
Τα λόγια και τα χρόνια τα χαμένα θυμάμαι κάθε βράδυ τέτοια ώρα, εκεί γύρω στις δέκα προς έντεκα. Την ώρα που τα μεσάνυχτα έρχονται και δεν ξέρεις αν θα μείνεις ξύπνιος μέχρι το πρωί ή αν θα σε πάρει ο ύπνος μπροστά από την οθόνη σε μισό λεπτό. ...
Αγορομάνες, την προσοχή σας: δεν είναι ο γιος σας ο άντρας της ζωής σας!
Έρχεται η στιγμή που κάποιες τον κρατάμε με απέραντη ευτυχία στην αγκαλιά μας. Είναι ο γιος μας! Αυτό το εύθραυστο πλασματάκι, που έρχεται στον κόσμο για να διεκδικήσει τη δική του ζωή.
Ώσπου σκάνε στη μύτη τα ρημάδια τα οιδιπόδεια συμπλέγματα. Λίγο πολύ όλες ξέρουμε τι είναι και τι σημαίνουν.
Αυτό που ίσως, όμως, να αγνοούμε, είναι οι συνέπειες που μπ...
«Στους γονείς που κατέκρινα πριν γίνω μάνα… Συγγνώμη!»
H Laura Lifshitz ζητάει συγγνώμη από όλους τους γονείς που κατέκρινε πριν γίνει μάνα και την καταλαβαίνουμε απόλυτα!...
Ο γιος μου: Η χουφτίτσα της αγάπης
Περπατάμε στο δρόμο. Αργά, γιατί τα ποδαράκια του δεν φτάνουν το διασκελισμό μου. Και με πολλές στάσεις, καθώς παρατηρεί τα πάντα και όλα του κινούν την παιδική του περιέργεια. Οι απορίες συνωστίζονται στο μυαλό του και ένα συνεχές «γιατί μαμά;» και «τι είναι αυτό μαμά;» γαργαλάει τα αυτιά μου. Σταματάει για να πηδήξει από το πεζοδρόμιο, καμιά φορά πέφτει ...
Το κόκκινο χρώμα στις γιορτές
Το κόκκινο χρώμα είναι θερμό, το χρώμα της δράσης,. Συνδέεται με την ενεργητικότητα, τη ζωτικότητα, τη σεξουαλικότητα, το ενδιαφέρον για την ζωή, την ευτυχία, τον αυθορμητισμό, τη διέγερση, τον κίνδυνο, την επιθετικότητα, τη φιλοδοξία, την επαναστατικότητα και την αγάπη. Προκαλεί ζωηρότητα και θεωρείται χρώμα της φωτιάς, του πολέμου, του αίματος...
«Μια φυσαρμόνικα»
Κάθεται πλέον κάθε μεσημέρι κάτω από το δέντρο και αφού βγάλει το πουκάμισο ξεκινά να παίζει. Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που του μάθανε πολλά πολλά χρόνια πριν. Τον ίδιο τρόπο που ποτέ δε θα ξεχνούσε. Και χαιρόταν γι αυτό.
Και τριγύρω πλέον κανένας που το απαγορεύσει, είναι μόνος του. Σχεδόν....
«Στη χρονιά του '17»
Καλή και δημιουργική χρονιά σε όλους μας, υγεία ευτυχία και κάθε είδους θετική σκέψη θέλω να μεταφέρω σε εσένα αγαπητέ αναγνώστη, εύχομαι οι μέρες σου να είναι πολλές σε τούτο τον κόσμο. Πάμε για μια ακόμη χρονιά να φορτωθούμε στην καμπούρα μας, πάμε να την γραπώσουμε από τα μαλλιά και να την δαμάσουμε όσο μπορούμε, να την αναγκάσουμε να μας δώσει ότι καλύτε...
Δείξε μου τα χέρια σου να σου πω ποιος είσαι
Η διαφορετικότητα των δύο φύλων προκαλούσε πάντοτε το ενδιαφέρον της επιστημονικής κοινότητας, η οποία τη μελετά συνεχώς και προσπαθεί να εξηγήσει τη φύση των διαφορών αυτών, αλλά και τους λόγους για τους οποίους υπάρχουν. Όσον αφορά την καθημερινότητα των ανθρώπων, τα ίδια τα άτομα του καθενός από τα δύο φύλα απολαμβάνουν τις διαφορές αυτές και...
