Ανησυχίες για το μέλλον στην Ελλάδα για έναν νέο

Γαλαζούλα Ανθή - Αρθρογράφος12-11-2014

Κάθε μέρα ανακαλύπτω κάτι καινούργιο, που με κάνει να θέλω να φύγω από την πατρίδα μου.... Δυστυχώς, οι λόγοι είναι πολλοί μα πάρα πολλοί, που με κάνουν να θέλω να αφήσω την Ελλάδα. Η αλήθεια είναι πως έχω ακόμα δύο χρόνια μπροστά μου να αποφασίσω για το μέλλον μου και το τι θα κάνω ακριβώς, όταν έρθει εκείνη η ώρα. Όταν κάθομαι και το σκέφτομαι, συνειδητοποιώ πως μου μένουν ακριβώς δύο χρόνια να τελειώσω τις σπουδές μου, και αυτά τα δύο χρόνια θα φύγουν πολύ εύκολα και με τρομερή ταχύτητα μέσα στο χρόνο. Με αγχώνει επίσης, η συχνή-κλασική ερώτηση από τον περίγυρο μου, γιατί επέλεξες να σπουδάσεις δημοσιογραφία και τι πιστεύεις ότι θα καταφέρεις με αυτό σε μία τόσο δύσκολη εποχή, κατά την οποία μονίμως κόβονται όλο και περισσότερες θέσεις εργασίας. Τι θα κάνω έως τότε όμως και αργότερα;

Αυτό είναι το κύριο ζήτημα. Τα πάντα σήμερα με αγχώνουν. Προσπαθώ να το κρύψω και να μην με επηρεάσει αλλά συνήθως μου συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Ας το πάρω καλύτερα από την αρχή. Όλοι στη σχολή μου, ψάχνουμε για θέσεις εργασίας, αφενός για την πρακτική μας άσκηση, αφετέρου για μία περισσότερο "μόνιμη" θέση μετέπειτα. Η δημοσιογραφία όμως είναι ένα επάγγελμα, που ποτέ δεν σε αφήνει να επαναπαυθείς σε κάτι το σίγουρο και μόνιμο αλλά αντιθέτως σε κρατάει σε εγρήγορση. Εξαρτάται κατά 90% από τη δική σου παραγωγικότητα και εργασία, αν θα καταφέρεις να συνεχίσεις ή όχι. Αυτό είναι στην πραγματικότητα πολύ δύσκολο, υπολογίζοντας και όλα τα άλλα εξίσου δύσκολα του επαγγέλματος.

Ρωτάω, λοιπόν τον οποιονδήποτε γνωστό μου εντελώς ενστικτωδώς και αδιακρίτως, για το αν και που εργάζεται, για το μισθό, που προσλαμβάνει, και τι προσόντα έχει στο βιογραφικό του και πως βρήκε την εργασία αυτή. Καμία απάντηση δεν με εκπλήσσει και πόσο μάλλον με ενθαρρύνει. Οι μισθοί είναι άθλιοι και τα ωράρια εργασίας τεράστια και εξαντλητικά. Γιατί λοιπόν δεν αναζητούν κάτι καλύτερο και αξιότερο για τους ίδιους; Η επόμενη ερώτηση μου. Και η απάντηση τους; Γιατί δεν υπάρχει. Ούτε εδώ, ούτε τόσο εύκολα στο εξωτερικό. Υπάρχουν και εξαιρέσεις. Αλλά αναφέρομαι στην πλειονότητα και έχω την τάση να τοποθετώ τον εαυτό μου εκεί. Σίγουρα, αν προσπαθήσεις και το ψάξεις στο εξωτερικό στατιστικά πάντα, οι προοπτικές για ένα καλύτερο μέλλον αυξάνονται κατακόρυφα. Το τίμημα; Είναι σίγουρα μεγαλύτερο. Αυτός που θα μεταναστεύσει στο εξωτερικό για ένα καλύτερο αύριο, αφήνει πίσω τους φίλους του, την οικογένεια του και το έδαφος που μεγάλωσε και έναν ολόκληρο πολιτισμό που του ανήκει. Αξίζει όμως; Οι απόψεις διίστανται. Μερικοί συμβιβάζονται με ότι υπάρχει στην Ελλάδα και άλλοι αποφασίζουν να το διακινδυνεύσουν και να κερδίσουν κάτι περισσότερο και σίγουρα αυτό που αξίζουν.

Άλλοι λόγοι που με διώχνουν από αυτήν τη χώρα πέρα από την οικονομική κρίση και τα αυξανόμενα ποσοστά ανεργίας; Σας διαβεβαιώνω πολύ πιο απλοί. Η νοοτροπία των περισσότερων ανθρώπων. Επιθυμώ κάτι το διαφορετικό. Ή καλύτερα επιθυμώ τα αυτονόητα, τον σεβασμό και την ευγένεια. (π.χ. ένα καλημέρα ή ευχαριστώ στα καταστήματα δεν θα έβλαπτε.). Επιπλέον, επιθυμώ ένα καθαρότερο περιβάλλον για να περπατώ (το απλούστερο). Και το πιο δύσκολο που επιθυμώ για την χώρα μου; Ένα κράτος δικαίου μαζί με την καλύτερη λειτουργία όλων των φορέων, υπηρεσιών και εταιρειών. Ίσως, ζητώ πολλά, που αλλού θεωρούνται αυτονόητα.

Παρόλα αυτα, επιβάλλεται η προσπάθεια και η επιμονή για να πετύχει κανείς τους στόχους του. Μαζί με αυτά η αυτοπεποίθηση και η αισιοδοξία θα βοηθήσουν. Στη σημερινή εποχή και στην Ελλάδα τίθεται το ερώτημα για το εάν όντως θα βοηθήσουν.

Γενικότερα, στην Ελλάδα κυριαρχεί αυτή η κουλτούρα της αγένειας και του καφενείου, που ακούμε συχνά. Εσείς τι πιστεύετε, αξίζει η μετανάστευση στο εξωτερικό τελικά ή όχι;