"O θείος από την Αμερική"

Λάμπρος Κακογεώργος - Εκπαιδευτικός09-12-2016

"Καλώς τα ναυτάκια τα ζουμπουρλούδικα" έλεγε η αείμνηστη Άννα Καλουτά σε μια παλιά Ελληνική ταινία. "Φονιάδες των λαών Αμερικάνοι" βροντοφωνάζει ή έστω πρεσβεύει ως αντίληψη μεγάλο μέρος της ελληνικής κοινής γνώμης. 2 εκ διαμέτρου αντίθετες τάσεις, 2 εκ διαμέτρου αντίθετες λογικές που αποκαλύπτουν το χάσμα αλλά κυρίως τη σύγχυση που διέπει-και σε αυτό το θέμα- την ελληνική κοινή γνώμη.

Από τη μια η δουλικότητα, η υποταγή σε Μεσσιανιστικές αντιλήψεις που χαρακτηρίζουν διαχρονικά την ελληνική κοινωνία. Κάποτε αυτά ταυτιζόταν με την άποψη ότι οι μεγάλες ευρωπαικές δυνάμεις θα μας απελευθέρωναν από τον Τουρκικό ζυγό και θα μας βοηθούσαν να συγκροτήσουμε ένα σύγχρονο ευρωπαικό κράτος γιατί είμασταν απόγονοι ένδοξων προγόνων. Αργότερα, τη θέση τους πήραν οι ΗΠΑ, ο "θείος από την Αμερική" στο όνομα της ελευθερίας. Από την άλλη, αντιαμερικανοί όλων των αποχρώσεων κατηγορούν την ηγέτιδα δύναμη του σύγχρονου κόσμου ακόμη και για το συνάχι που κάποιος θα κολλήσει το χειμώνα και το οποίο θα αποτελεί "αμερικανικό δάκτυλο". Από τη μια καλοδεχούμενα τα δολλάρια από την άλλη φλεγόμενη η αστερόεσσα. Με δεδομένο ότι όπως πάντα σχεδόν η αλήθεια βρίσκεται κάπου στη μέση η ελληνική κοινωνία οφείλει να διαμορφώσει στάση συνετή και μετριοπαθή. Για να επιτευχθεί αυτό όμως πρέπει η Ελληνική Πολιτεία να δώσει το παράδειγμα αποφεύγοντας ακρότητες είτε αυτές εκφράζονται με λογικές "τα δίνω όλα" είτε με υστερίες που οδηγούν σε εξορκισμό του κακού που ευθύνεται για όλα.

Όσα αναφέρω έχουν ως βάση τα όσα προέκυψαν για μια ακόμη φορά αφενός από τις εκλογικές εξελίξεις στις ΗΠΑ αφετέρου από την επίσκεψη Ομπάμα στην Ελλάδα. Σε σχέση με το πρώτο είναι αλήθεια ότι η αισθητική και η ρητορεία του νέου Αμερικανού προέδρου προβληματίζει, ανησυχεί. Όμως, θα πρέπει να αξιολογηθεί και να κριθεί από το αποτέλεσμα και όχι μόνο από το τι λέει και πως το λέει. Ας μην ξεχνάμε ότι είναι πολιτικός και το φαινόμενο της μεταστροφής μετά τις εκλογές , δεν είναι απίθανο. Δεν έχει παρά να ρωτήσει τους Έλληνες πολιτικούς, να τους συμβουλευτεί και σίγουρα θα το επιτύχει. Το τι μπορεί να προσδοκά η Ελλάδα από την εκλογή Τράμπ, είναι νωρίς να το εκτιμήσουμε και προσωπικά επειδή νιώθω αδύναμος να το κάνω, κρατώ "μικρό καλάθι".

Αντίστοιχα "μικρό καλάθι" πρέπει να κρατάμε παρά τα όσα αισιόδοξα και θετικά σύμφωνα με τις εκτιμήσεις, προέκυψαν από την επίσκεψη Ομπάμα. Όμορφοι λόγοι γεμάτοι συναίσθημα, αναφορά στην ανάγκη ελάφρυνσης του χρέους, ωραία βιντεάκια από την Ακρόπολη που η κυρία Κουντουρά ως Υπουργός Τουρισμού μπορεί να αξιοποιήσει για προβολή της χώρας στο εξωτερικό και βέβαια ευχολόγια από τη μια και θριαμβολογίες από την άλλη. Το ότι ο Ομπάμα μίλησε για ανάγκη μεταρρυθμίσεων και οι Γερμανοί για άκαιρη προσέγγιση του θέματος του ελληνικού χρέους, πέρασε μάλλον στα ψιλά σε σχέση με τα όσα πράγματι ωραία μας είπε ένας συνταξιούχος πλέον πρόεδρος.[αλήθεια γιατί τόσο καιρό δεν είχε επισκεφτεί την Ελλάδα].

Το θέμα όμως, για μια ακόμη φορά, δεν είναι τι λένε ή τι κάνουν οι άλλοι αλλά πως σκεφτόμαστε και ενεργούμε εμείς. Όταν το πρωί υμνείς και εξυμνείς και το βράδυ διαδηλώνεις ενάντια σε αυτόν από τον οποίο προσδοκάς βοήθεια τότε είσαι εκ προιμίου χαμένος γιατί ή δεν επιθυμείς ή δεν μπορείς να αντιληφθείς βασικούς κανόνες της "real politik" την οποία ο σοσιαλδημοκράτης Γερμανός καγκελάριος Βίλυ Μπράντ είχε εγκαινιάσει τη δεκαετία του 1970.

Τι κάνουμε λοιπόν εμείς διαχρονικά σε σχέση με τις ΗΠΑ, απλά υποκρινόμαστε, προσποιούμαστε. Το 1976, στις εκλογές που κέρδισε ο Τζίμυ Κάρτερ η Αμερικανική πρεσβεία στην Αθήνα είχε μετατραπεί σε χώρο ψυχαγωγίας, σε χώρο πάρτυ με μπίρες, αναψυκτικά, χοτ-ντογκ και γιγαντοοθόνες σε αναμονή της εκλογής του νέου Κένεντι. Η πορεία μπροστά από την ίδια πρεσβεία, με τα γνωστά συνθήματα, ουδόλως επηρεάσθηκε αντίθετα ενισχύθηκε από τη σταδιακή απομυθοποίηση του Κάρτερ. Το 1981 ο Ανδρέας Παπανδρέου θριάμβευσε στις εθνικές εκλογές με σύνθημα-μεταξύ άλλων- "έξω οι βάσεις του θανάτου". Θυμίζω ότι ακόμη υπάρχουν βάσεις αμερικανικές στην Ελλάδα. Goodnight my friends, God bless America ή για μας ας βάλει ο θεός το χέρι του.