1 ΧΡΟΝΟΣ ΚΑΙ 9 ΜΗΝΕΣ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΣ ΣΤΟ ΦΕΙΣ ΜΠΟΥΚ
{τι είδα, τι έπαθα, τι ένιωσα, τι κατάλαβα...}
Τον περασμένο Ιανουάριο και συγκεκριμένα ανήμερα των βουλευτικών εκλογών, σε ένα όμορφο καφενείο της Πλάκας πάρθηκε η απόφαση να δημιουργήσω λογαριασμό στο Φέις Μπουκ! Είχε προηγηθεί ένα διάστημα λίγων μηνών που αναμόχλευα έντονα το ζήτημα αυτό στη σκέψη μου. Ζήτησα μάλιστα πληροφορίες και συμβουλές από έμπειρους και «προχωρημένους» χρήστες, γνωστούς και φίλους.
Η συντριπτική πλειοψηφία των παραπάνω κατέληγαν στην άποψη ότι ΕΜΕΝΑ μου ταιριάζει πολύ και ότι ΕΓΩ πρέπει να το κάνω! Χρησιμοποίησαν ως δυνατά επιχειρήματα την ανέκαθεν έντονη τάση μου για κοινωνική δικτύωση και φιλομάθεια, το ομαδικό μου πνεύμα, την μεγάλη ταχύτητα που με χαρακτηρίζει γενικά ως προσωπικότητα και φυσικά κατέληγαν –σχεδόν όλοι στο ίδιο – θα είναι ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ και για τη δουλειά μου!
Μάλιστα. Πιο έντονες τώρα οι εσωτερικές διερωτήσεις για το πως όλα αυτά θα τα ικανοποιούσε αυτό το Φέις Μπουκ. Παρόλο που άκουγα τέτοια παρόμοια και από ανθρώπους που τους εμπιστεύομαι αρκετά και γνωρίζω πως θέλουν το καλό μου, το κάστρο της καχυποψίας και των συσσωρευμένων προκαταλήψεων αλλά και αντικειμενικά αρνητικών πληροφορήσεων, δεν έλεγε να πέσει ακόμα…
Όλα τα παραδείγματα που έφταναν στα αυτιά μου με απωθούσαν.
κουτσομπολιό,
παρακολούθηση (φαινόμενο κλειδαρότρυπας),
επίδειξη (συνήθως της υλικής ζωής),
παρενόχληση,
υβριστική και χυδαία συμπεριφορά,
απουσία έστω και των στοιχειωδών κανόνων της Καλής Συμπεριφοράς,
ημιμάθεια,
διαδικτυακός εκφοβισμός,
λογοκλοπή
και άλλα πολλά, καθόλου ελκυστικά δεδομένα…
Τυγχάνει να είχα και άσχημες εμπειρίες από διαδικτυακό εκφοβισμό και υβριστική συμπεριφορά, όπως επίσης γνώριζα πολύ βαθιά τη φύση, τη λειτουργία και τα δεδομένα του ΔΙΑΔΙΚΤΥΟΥ!
Τελικά το επιχείρημα που στάθηκε το πιο καθοριστικό ώστε να με πείσει, ήταν η άποψη ότι ΕΓΩ μπορώ να το κάνω, όπως ΟΛΑ, με τον ΔΙΚΟ μου τρόπο! Μμμ, ομολογώ ότι ήταν ένα πολύ δυνατό επιχείρημα για την ψυχοσύνθεσή μου. Οι υπερασπιστές της άποψης αυτής, όταν μου απέδειξαν και πρακτικά ότι είναι εφικτό, άνοιξε ο δρόμος για τη δημιουργία του λογαριασμού.
Μπορούσα λέει να κάνω «φίλους» όποιους εγώ επιθυμώ, να μην «φαίνονται» αν το θέλω, τις πληροφορίες του προφίλ μου τις καθόριζα εγώ, να επιτρέπω σχόλια ή όχι και άλλα παρόμοια καθησυχαστικά. Έτσι λοιπόν εκείνο το όμορφο, ηλιόλουστο γεναριάτικο πρωινό της Κυριακής
25 του Γενάρη 2015, η απόφαση έπεσε μάλλον σαν ώριμο φρούτο!
Η πρώτη μου ανάρτηση περιείχε ένα είδος εξαγγελίας του μελλοντικού περιεχομένου των αναρτήσεών μου αλλά και τους σκοπούς και τον τρόπο ύπαρξης μου σε αυτό το κοινωνικό δίκτυο. Μπήκα σε αυτό τον καινούργιο διαδικτυακό «κόσμο» κοιτώντας και εξερευνώντας διστακτικά στην αρχή σαν την Αλίκη στη χώρα των …θαυμάτων!
Επιβεβαίωσα πλείστα κακώς κείμενα, όμως επίσης γνώρισα και πολλά χαρακτηριστικά που όχι μόνο μου άρεσαν αλλά με ενθουσίασαν. Θα ξεκινήσω από τα ενοχλητικά και δυσάρεστα και θα καταλήξω στα θετικά και ενδιαφέροντα..
Από την πρώτη στιγμή επιβεβαίωσα τη νέα τάση των σύγχρονων ανθρώπων να
ΦΑΙΝΟΝΤΑΙ όπως και αν έχει! Πάση θυσία! Με κάθε κόστος! Το «θύμα» συχνά είναι η ίδια η πραγματικότητα: νοθευμένη, παραλλαγμένη, ελλιπής! Όλα -ή σχεδόν- γίνονται θυσία στο βωμό της
αναγνωρισιμότητας με σκοπό την επίδειξη ενός «εαυτού» που ελάχιστη γνησιότητα του απομένει. Με βαθιά θλίψη και απογοήτευση το επιβεβαίωσα και με άτομα που τα γνώριζα και είχα τις αποδείξεις ότι οι αναρτήσεις ουδεμία σχέση είχαν με τη ζωή τους. Αυτή η έντονη τάση να τοποθετούνται μπροστά σε μία οθόνη/γυαλί μου θυμίζει παιδικές ηλικίες όπου το παιδί βρίσκεται στη φάση αυτοεξερεύνησης του εαυτού/φύλου, ενίσχυσης της ταυτότητάς του θετικά και αυτοθαυμασμού. Πρόκειται για το γνωστό
«στάδιο του καθρέπτη». Είδος παλινδρόμησης ή ένα νέο ψυχολογικό φαινόμενο; Όπως και αν αποδειχτεί στο μέλλον μου δημιούργησε συναισθήματα αποστροφής και οίκτου μαζί...
Επίσης από την πρώτη από την πρώτη στιγμή επιβεβαίωσα τη μεγάλη ευκολία
κριτικής, λεκτικής
επίθεσης και
βωμολοχίας προς πάσα κατεύθυνση και μάλιστα δίχως όρια! Σε περίπτωση που υπάρχει μία υποτυπώδης «γνωριμία» διαδικτυακή ή ελάχιστα δια ζώσης, ίσως για ορισμένα άτομα να λειτουργεί μία «συστολή» προτιμώντας να χρησιμοποιήσουν έναν επιτυχημένα ή όχι
καμουφλαρισμένο εκφοβισμό!
Οι πρώτες μου αφελείς απορίες και εκπλήξεις είχαν επίσης πολύ γούστο οι οποίες στο τέλος της επιφώτισής μου από τους πιο έμπειρους είχαν πάντοτε το συμπλήρωμα:
έτσι είναι το Φέις Μπουκ, θα μάθεις!...
Με τη διαφορά ότι εγώ θα... «μάθω» όσα και εάν το επιθυμώ.
Για παράδειγμα οι
κύριοι που με
παρενοχλούν στο inbox ζητώντας μου επίμονα και μάλιστα με αγένεια και θράσος πολλές φορές, προσωπικά μου στοιχεία και ραντεβού στον έξω κόσμο, διαγράφονται και μπλοκάρονται πάραυτα. Έζησα και την εμπειρία του
προπηλακισμού μάλιστα, διότι καθυστερούσα να απαντήσω σε ερωτήσεις καθώς και
απειλήθηκα γιατί δεν απαντούσα σε ερωτήσεις! Θύμωσα αρκετά και στο μέλλον είναι πολύ πιθανό να απευθυνθώ στη Διεύθυνση Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος αν αντιμετωπίσω παρόμοια περιστατικά! Το προφίλ μου και το περιεχόμενο των αναρτήσεων μου ΟΥΔΕΜΙΑ ΥΠΟΨΙΑ αφήνει ότι είμαι ερωτικά/σεξουαλικά διαθέσιμη (εάν υπάρξει πιθανότητα στο μέλλον θα γίνει εύκολα αντιληπτό!), αλλά είπαμε:
έτσι είναι το Φέις Μπουκ, θα μάθω..
Κάποτε τείνω να παρασυρθώ από δηλώσεις ορισμένων που ομολογούν τον
έρωτά τους προς το πρόσωπό μου με αφορμή το προφίλ και το περιεχόμενο όσων επιλέγω να αναρτήσω αλλά και να σχολιάσω/γράψω η ίδια! Πάλι όμως με συνεφέρνουν:
Μην είσαι αφελής και ρομαντική! Στο Φέις Μπουκ χρησιμοποιούν κάθε μέσο με μοναδικό σκοπό το σεξ και ποιος ξέρει τι άλλο!!!
(Θα ήθελα να πιστεύω ότι δεν είναι κανόνας αυτό αλλιώς η απογοήτευσή μου θα κυριαρχήσει...)
Διάφορα άλλα άτομα, μου έχουν κάνει δριμύτατη
παρατήρηση (για καλή τους τύχη στο inbox για την ώρα!) και
απρεπέστατες κριτικές για την προσωπικότητά μου, διότι υπέπεσα στο «αμάρτημα» να μην κάνω λάικ στις αναρτήσεις τους (σε όλες ήθελαν, και να προλαβαίνω και να μου αρέσουν!!!), επίσης είχαν την τύχη της διαγραφής. Υπάρχουν κάποιοι άλλοι «φίλοι» που φλερτάρουν με το μπλοκάρισμα διότι έχουν παρουσιάσει την «έξυπνη» για τη γνώμη τους συμπεριφορά, του
«βελούδινου εκφοβισμού»! Με παρελκυστικές εκφράσεις που σε πρώτη ανάγνωση φαίνονται ευγενείς, αλλά δεν είναι παρά εξυπνάδες και ειρωνείες, έχουν επιχειρήσει να κριτικάρουν και να ελέγξουν το περιεχόμενο των αναρτήσεων μου! Να μην παραλείψω και την πικρή εμπειρία της
χυδαίας επίθεσης προς το επάγγελμά μου από επαγγελματίες ή φοιτητές του κλάδου της Ψυχικής Υγείας. Όλοι γνωρίζουμε πολύ καλά ότι ο ΑΤΟΜΙΣΜΟΣ και τα ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ είναι το παν σε αυτή τη χώρα. Είναι άτομα που υποτίθεται ασχολούνται με τον υπερευαίσθητο αυτόν τομέα που αν μη τι άλλο προφανέστατα δεν έχουν ασχοληθεί σε βάθος και με ειλικρίνεια με την δική τους ψυχή σε προσωπική θεραπεία, εξού και ο χαρακτηρισμός «πικρή». Για την ώρα έχει λάβει ενημέρωση και αποστολή των
υβριστικών γραπτών η πρόεδρος και η δικηγόρος της ΕΕΣ (Ελληνική Εταιρεία Συμβουλευτικής).
Ένα άλλο πολύ άσχημο φαινόμενο είναι αυτό της
λογοκλοπής και σύμφωνα με τον κ.Μπαμπινιώτη είναι
«η ιδιοποίηση ξένης πνευματικής ιδιοκτησίας». Πιο απλά παρουσιάζω κάτι σαν δικό μου ενώ είναι ξένο!
Συχνό και εύκολο το αδίκημα, όμως να θυμηθούμε ότι πρόκειται νομικά για ένα κανονικότατο...
έγκλημα! Για την ώρα μόνο μία φωτογραφία μου έτυχε να δω να χρησιμοποιείται δίχως την αναφορά στο δημιουργό της και το επεσήμανα. Είμαι σίγουρη ότι έχω πέσει ήδη θύμα λογοκλοπής σχετικά με γραπτά μου και φωτογραφίες μου όπως πολύς κόσμος...
Κάτι πολύ ενδιαφέρον για ψυχολογικοανθρωπολογικοκοινωνιολογική μελέτη (!) είναι η συνήθεια της
«υπέρτατης οικειότητας» που εξασκείται με την ίδια χαρακτηριστική ευκολία και δίχως διακρίσεις και στην περίπτωση του «βελούδινου εκφοβισμού». Καμία γνωριμία είτε διαδικτυακή ή διαζώσης δεν δικαιολογεί με το «χαίρω πολύ» συμπεριφορές και λεγόμενα άκρως γλυκανάλατα, χαδιάρικα, σχεδόν ερωτόλογα, εκείνα τέλος πάντων που μαρτυρούν μία προφανώς στενή σχέση και παρατεταμένη στο χρόνο! Υπάρχει φυσικά και η περίπτωση να αισθανθούμε πολύ όμορφα, άνετα και οικεία από την πρώτη στιγμή με κάποιο άτομο, αλλά και πάλι κάποια διαβάθμιση στην οικειότητα θα υπάρξει! Μία αιτία που κρύβεται πίσω από τέτοια συμπεριφορά είναι η τάση έμμεσης
χειραγώγησης και
παραβίασης των
προσωπικών ορίων με ύπουλο τρόπο! Εάν βέβαια θεωρεί κάποιο άτομο μία Ομάδα στο Φέις Μπουκ ειλικρινά ως την «οικογένειά» του και συμπεριφέρεται στα μέλη της σαν να ήταν πραγματικά συγγενείς του, δίχως τονίζω έμμεσα και συνειδητά να επιθυμεί να εξυπηρετεί προσωπικά συμφέροντα, και μάλιστα όταν αισθάνεται εξαρτημένο από τη σχέση του μαζί τους, τότε ίσως χρήζει εξειδικευμένης ψυχολογικής φροντίδας!
Θα διακόψω σε αυτό το σημείο τα «μαύρα κατάστιχα» για να προλάβω να κλείσω με τις όμορφες εμπειρίες, που μάλλον συνεχίζονται έως τώρα και για αυτό παραμένω χρήστης του Φείς Μπουκ, πριν γίνει το κείμενο πιο κουραστικό. Θυμάστε τα επιχειρήματα των ανθρώπων που με γνωρίζουν καλά με τα οποία προσπαθούσαν να με πείσουν για να κάνω λογαριασμό; Σας ομολογώ ότι πέτυχαν διάνα!
Καταρχάς το στοιχείο της
ταχύτατης πληροφόρησης και μάλιστα με
υπερποικιλία με άφησε άφωνη όπως ένα παιδάκι μπροστά στη βιτρίνα με τα παγωτά που του τρέχουν τα σάλια. Η έμφυτη τάση μου για φιλομάθεια και εξερεύνηση έγινε «κολλητή φίλη» με το Φέις Μπουκ από την πρώτη στιγμή και βάδιζε χέρι με χέρι με την άλλη μου συνήθεια για
μοίρασμα και
διασπορά ιδεών δικών μου και γενικά όσων πληροφοριών κρίνω ότι μπορούν να αποβούν βοηθητικές για την κοινωνία. Η ικανοποίησή μου ήταν απερίγραπτα μεγάλη όπως και ο ενθουσιασμός μου.
Οι διαδικτυακές μου επίσης
γνωριμίες υπήρξαν πολύ αξιόλογες και ικανοποιήσαν τη άσβεστη δίψα μου για διασύνδεση και ομαδικότητα. Όταν μάλιστα κάποιες προχώρησαν και στη
δια ζώσης γνωριμία η χαρά μου ήταν πολύ μεγάλη. Ομολογώ ότι το υποκινώ και εγώ όσο επιτρέπουν οι συνθήκες!
Η ευκολία και η ταχύτητα της εγγύτητας με πολλά άτομα ταυτόχρονα με ενθουσίασε και με γέμισε ελπίδα για τη
σύσφιξη των
σχέσεων και την ελάττωση του αισθήματος της μοναξιάς μέσα σε έναν απάνθρωπα παγκοσμιοποιημένο κόσμο. Δεν μπορώ να παραλείψω και την αναφορά στην ευκαιρία καλύτερης και ταχύτερης γνωριμίας του «κοινού» με την μεγάλη μου αγάπη, τη Συμβουλευτική Ψυχικής Υγείας και με ξεχωριστή σελίδα μου στο Φέις Μπουκ.
Σας ομολογώ ότι το στιγμιότυπο, όπου έχω ανοίξει ταυτόχρονα διάφορες σελίδες και ενημερώνομαι για όλα αυτά που θαυμάζω και «μιλάω» επίσης την ίδια στιγμή με διάφορους, ιδίως με κάποιους που βρίσκονται πολύ μακριά μου στη Ελλάδα ή στο εξωτερικό, με συνεπαίρνει αφάνταστα!
Δεν είναι απαραίτητο να εθιστούμε, να υπερβάλλουμε, να χειραγωγηθούμε, να παρασυρθούμε, να κλείσουμε τον λογαριασμό, να χάσουμε το μέτρο και το όριο.
Είναι ένα αναπόσπαστο κομμάτι της σύγχρονης ζωής μας και μπορούμε απλά να το
κάνουμε με τον δικό μας τρόπο...
