Πάντα ζήλευα τους ανθρώπους που είχαν την τύχη να κάνουν μια δουλειά που αγαπούν. Άλλος θα το πει πολυτέλεια αλλά για μένα είναι ευλογία. Διότι δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα στην καθημερινότητά σου από το να ξυπνάς κάθε πρωί και να βαρυγκωμάς ξεκινώντας τη μέρα σου γιατί δε θέλεις να πας στη δουλειά, γιατί σιχαίνεσαι αυτό που κάνεις και καταπιέζεσαι ψυχικά και σωματικά.
Η αλήθεια είναι πως στη ζωή μου γνώρισα ελάχιστους ανθρώπους που απολάμβαναν τη δουλειά σους. Τουλάχιστον, όμως, υπήρξαν ένας-δύο που πέραν της κούρασης ήταν -ας πούμε- ευχαριστημένοι με μία ευρύτερη έννοια. Αλλά πάντα όλοι θα είχαν κάποιο παράπονο έως θα βλαστημούσαν την ώρα που αναγκάστηκαν να κάνουν το συγκεκριμένο επάγγελμα. Πότε φταίει ο μισθός, πότε το ωράριο, πότε οι ώρες που ξοδεύεις για τη μετακίνηση, πότε η πίεση και το άγχος που σου προκαλεί, άλλοτε το ίδιο το αντικείμενο και οι αρμοδιότητες και φυσικά πολλές φορές το περιβάλλον και οι άνθρωποι που το απαρτίζουν.
Έτσι ήμουν κι εγώ στο μεγαλύτερο διάστημα της ζωής μου, από τότε τουλάχιστον που πρωτομπήκα στην αγορά εργασίας. Ξεκίνησα με όνειρα και αισιοδοξία πριν καν τελειώσω το Πανεπιστήμιο, ανυπομονούσα να πάρω το πτυχίο μου και να βγω στον επαγγελματικό στίβο έχοντας τόσες φιλοδοξίες (και τόσες ψευδαισθήσεις) ότι πλέον θα κάνω αυτό που θέλω, αυτό που αγαπώ. Ήμουν σίγουρη ότι δεν είναι κάτι το δύσκολο να βρεις μια δουλειά που θέλεις και την ευχαριστιέσαι. Θεωρούσα δεδομένο ότι τα βήματα είναι πολύ απλά και τελειώνοντας τη σχολή ξεκινάει το όνειρο και μια επιτυχημένη σταδιοδρομία στα μέτρα και τα σταθμά που εγώ έχω ορίσει. Ναι… όλη η αγορά εργασίας εμένα περίμενε και για μένα προετοιμαζόταν χρόνια πριν… Ας γελάσουμε όλοι μαζί!
Πέρασαν χρόνια αναζήτησης και περιπλάνησης σε διαφορετικούς τομείς εργασίας και ξεχωριστούς χώρους. Αλλού για λίγο έως ελάχιστα γιατί ήταν εντελώς έξω από εμένα κι αλλού για περισσότερο. Πουθενά, όμως, δεν ήταν για κάτι μόνιμο και μεταξύ μας δεν ήθελα να είναι γιατί δε θα μπορούσα ποτέ να συμφιλιωθώ με την ιδέα ότι μια ζωή θα κάνω κάτι που δε μου αρέσει. Η ιδέα να ξυπνάω το πρωί και να ανακατεύεται το στομάχι μου γιατί σιχαίνομαι αυτό που πάω να κάνω, ήταν αιτία ακόμα και για κατάθλιψη. Εγώ πάντα ήθελα να κάνω μια δουλειά που με γεμίζει, που την ευχαριστιέμαι αλλά και με βοηθάει να εξελιχθώ, να αξιοποιήσω τις ικανότητες και τα στοιχεία που χαρακτήρα μου, να δημιουργήσω… Ή τουλάχιστον να έχω τη δυνατότητα να ξυπνάω λίγο πιο ήρεμη και με λίγο θετικότερη ενέργεια από ότι συνέβαινε με τις περισσότερες δουλειές που δοκίμασα.
Εντάξει, οφείλω να παραδεχτώ ότι δεν ήταν πάντα και παντού τόσο άσχημα όσο ίσως ακούστηκε από τις περιγραφές μου. Υπήρξαν περίοδοι που βρέθηκα σε φυσιολογικούς χώρους εργασίας, χωρίς τρελά προβλήματα. Αλλά δεν έκανα αυτό που θα ήθελα να κάνω κι ακόμα κι αν δεν ήταν άσχημα τα πράγματα αυτό που δε με κράτησε για πολύ ήταν πως τα έβρισκα «άνοστα» και ανιαρά, αδιάφορα, βαρετά ή απλά έξω από εμένα. Κι ένιωθα περίεργα για τον εαυτό μου, ένιωθα τύψεις, ένιωθα απογοήτευση. Έλεγα μέσα μου γιατί να μην μπορώ να αρκεστώ σε κάτι τέτοιο; Γιατί να μην είμαι όπως τόσοι άλλοι που επίσης κάνουν πράγματα που δεν τους αρέσουν ιδιαίτερα και συνεχίζουν να το παλεύουν, δεν τα παρατάνε. Και ένιωθα ακόμα χειρότερα όταν αυτοί οι ίδιοι άνθρωποι μου έλεγαν ειρωνικά ότι για όλους έτσι είναι τα πράγματα, ότι τρέφω αυταπάτες αν περιμένω να βρω δουλειά που να μου αρέσει, ότι είμαι καλομαθημένη, ότι καμιά δουλειά δεν είναι ευχάριστη ή δεν έχει προβλήματα, κ.ο.κ.
Τα συμμεριζόμουν όλα αυτά και κατά καιρούς ήμουν έτοιμη να υποκύψω… είχα αρχίσει να πιστεύω κι εγώ πως πρέπει να προσαρμοστώ. Και κάπου εκεί θα βρισκόταν μπροστά μου ο ένας από τους λίγους τυχερούς που ήταν ευτυχισμένος με τη δουλειά του, που είχε καταφέρει να βγάζει λεφτά από ένα επάγγελμα το οποίο τον ευχαριστεί και το αγαπάει. Μα πώς είναι δυνατόν; σκεφτόμουν. Κι αν υπάρχουν κάποιοι, γιατί όχι κι εγώ; Και μέσα μου η αλήθεια είναι δεν τα είχα παρατήσει. Γιατί μπορεί εύκολα να έφευγα από μια δουλειά που με χαλούσε και δεν μου ταίριαζε σαν άνθρωπο καθόλου, δεν μπορούσα όμως με τίποτα να φύγω από αυτά που πάντα ήθελα και που στην ουσία ήμουν εγώ η ίδια. Δεν μπορούσα να παρατήσω τα όνειρά μου και να εγκαταλείψω την ελπίδα. Και χαίρομαι πολύ για αυτό. Είμαι περήφανη που ακόμα κι αν περιπλανήθηκα αρκετά δεν πρόδωσα τις ιδέες και τις αξίες που, έμεινα πιστή στις αρχές μου και δεν υπέκυψα σε αυτά που κορόιδευα ή θα με έκαναν μια άλλη. Μπορεί για λίγο να πέρασα από χώρους που ήταν έξω από εμένα αλλά τουλάχιστον δεν έκανα πράγματα για τα οποία θα έπρεπε να μετανιώσω ή να ντρέπομαι τον ίδιο μου τον εαυτό.
Και τελικά μπορεί να πέρασε πολύς καιρός αλλά αφού δεν έπαψα να προσπαθώ και να ελπίζω δικαιώθηκα. Ήρθε η στιγμή στη ζωή μου που βρήκα μια δουλειά που όχι απλά την κάνω χωρίς να βαριέμαι και χωρίς να βαρυγκωμώ αλλά την απολαμβάνω. Μια δουλειά που ξεκίνησε σαν χόμπι για να αξιοποιήσω το χρόνο μου και να διοχετεύσω την ενέργεια και τη δημιουργικότητά μου, για να κατευνάσω τις καλλιτεχνικές ανησυχίες που πάντα είχα μέσα μου και ποτέ δεν κατάφερα να «δαμάσω». Και το καλύτερο; Μια δουλειά που δε χρειάστηκε να βάλω μπάρμπα απ’ την Κορώνη για να τη βρω! Αλλά αυτό που είναι πραγματικά σημαντικό για μένα κι αξίζει όλα τα λεφτά (ακόμα κι αν αυτά που παίρνω είναι ελάχιστα) βρήκα μια δουλειά που με κάνει ξυπνάω το πρωί με όρεξη και χαίρομαι που θα σηκωθώ από το κρεβάτι μου για να βρεθώ εκεί.
Κάθεται πλέον κάθε μεσημέρι κάτω από το δέντρο και αφού βγάλει το πουκάμισο ξεκινά να παίζει. Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που του μάθανε πολλά πολλά χρόνια πριν. Τον ίδιο τρόπο που ποτέ δε θα ξεχνούσε. Και χαιρόταν γι αυτό.
Και τριγύρω πλέον κανένας που το απαγορεύσει, είναι μόνος του. Σχεδόν....
Αποτελεί κοινά αποδεκτή πραγματικότητα ότι μέσα από μια δύσκολη, συχνά επίπονη, μακραίωνη πορεία, το ανθρώπινο γένος , έχει οδηγηθεί και φτάσει σήμερα, σ΄ένα πολύ υψηλό επίπεδο που συνοπτικά χαρακτηρίζεται πολιτισμός. Έχει δημιουργήσει και κατακτήσει πολλά και σημαντικά και έχει θέσει τις βάσεις για περαιτέρω εξέλιξη ...
Η Παγκόσμια Ημέρα Καταναλωτή εορτάζεται κάθε χρόνο στις 15 Μαρτίου. Καθιερώθηκε το 1983 με απόφαση του ΟΗΕ, σε ανάμνηση μιας ομιλίας του αμερικανού προέδρου Τζον Κένεντι, που έθεσε τις βάσεις του καταναλωτικού κινήματος.
...
Όταν εργάζεσαι με παιδιά, ανακαλύπτεις τη μαγεία παντού! Πίστεψέ με, δεν είμαι το μοναδικό άτομο που το πιστεύει αυτό. Τα παιδιά με τις «ξεχωριστές δυνάμεις τους» μπορούν να σε κάνουν να νιώσεις πως είσαι η νεότερη, η ομορφότερη, η εξυπνότερη, καθώς επίσης και η μαμά τους, ο μπαμπάς τους, ο ψυχολόγος τους, ο σούπερ ήρωάς τους!...
Παρόλη την κρίση που μαστίζει την τελευταία πενταετία την χώρα μας, αρκετοί άνθρωποι επιλέγουν να αγοράσουν ή να υιοθετήσουν ένα κατοικίδιο ζωάκι. Με μεγαλύτερη προτίμηση στα σκυλιά και ιδίως στα μικρά σκυλιά, αλλά και σε γάτες, κουνέλια μικρά ψάρια κτλ, οι άνθρωποι προσπαθούν να βρουν μια μικρή θαλπωρή από τα κατοικίδια ζωάκια.
Προσπαθούν...
Η Ημέρα της Ερυθράς Χειρός ή Ημέρα του Κόκκινου Χεριού γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 12 Φεβρουαρίου με σκοπό να θυμήσει και να ευαισθητοποιήσει τους πολίτες του κόσμου για τα παιδιά που στρατεύονται παρά τη θέλησή τους σε πολέμους και ένοπλες συγκρούσεις. Πρόκειται για τη χειρότερη μορφή παιδικής κακοποίησης.
...
Τα μαλλιά μας μπορούν να ακτινοβολούν ακόμα κι αν τα υποβάλλουμε σε συχνό πλύσιμο, στέγνωμα, βάψιμο, ίσιωμα και άλλα. Προσθέστε σε αυτό όλο τον ζεστό αέρα από της συσκευές με θερμότητα. Επειδή τα υποβάλλουμε σε αυτές τις διαδικασίες, χρειάζονται περισσότερη φροντίδα. Μοιραζόμαστε μαζί σας τις καλύτερες συμβουλές περιποίησης μαλλιών και σας βοηθάμε να προστατ...
Το παιδί σας στρογγυλοκάθεται με τις ώρες στον καναπέ και βλέπει αποχαυνωμένο τηλεόραση; Μπορείτε να δώσετε τέλος σ’ αυτή τη συνήθεια, αλλά όχι ανώδυνα. Θα χρειαστεί να τρέξετε, να λερωθείτε, να κατασκευάσετε φανταστικές ιστορίες, να χάσετε τον μεσημεριανό σας ύπνο και να υποστείτε θόρυβο και ακαταστασία, αλλά το παιδί σας θα σταματήσει...
To 90% των Ελλήνων πιστεύει ότι μετά την πανδημία θα πρέπει να κάνουμε περισσότερα για την προστασία του πλανήτη και την ανακύκλωση. Πηγή: www.lifo.gr...
Περιτριγυρισμένο από τους Ουαλικούς λόφους, κοντά στο Pembrokeshire National Park βρίσκεται το μικρό οικοχωριό Tir Y Gafel. Από το Μάρτιο του 2010, όλοι οι κάτοικοι ζουν από τη γη, η οποία χωρίζεται σε εννέα μικρές οικολογικές εκμεταλλεύσεις, κάθε μία από τις οποίες λειτουργεί και ανεξάρτητα από την άλλη....
Δορυφορικές παρατηρήσεις της NASA δείχνουν ότι μια άνοδος κατά ένα μέτρο τους επόμενους δύο αιώνες είναι ένα πιθανό σενάριο με καταστροφικές επιπτώσεις για τις παράκτιες περιοχές και τα νησιωτικά κράτη.
Ο πληθυσμός που ζει σε επικίνδυνες περιοχές υπολογίζεται σε 150 εκατομμύρια ανθρώπους.
Η πιο πρόσφατη πρόβλεψη για τη στάθμη των ωκεανών ήταν αυτή...
Η 25χρονη Chelsea Werner από την Αμερική γεννήθηκε με σύνδρομο Down.
Αυτό όμως, δεν την εμπόδισε από το να διαπρέψει σε αγώνες γυμναστικής, που απαιτούν σωματική δύναμη, ευελιξία, ευκινησία, συντονισμό και ισορροπία.
Όπως πολλά παιδιά με σύνδρομο Down, η Werner γεννήθηκε με υποτονία, μια κατάσταση που χαρακτηρίζεται από αδύναμο μυϊκό τόνο, κάτι που συνήθ...
Η Παγκόσμια Ημέρα Ασφαλούς Πλοήγησης στο Διαδίκτυο (Safer Internet Day) καθιερώθηκε με πρωτοβουλία της Ευρωπαίας Επιτρόπου Βιβιάν Ρέντινγκ και γιορτάζεται κάθε χρόνο τον Φεβρουάριο.
...
Περνάει η ημέρα και με το που πατάω το πόδι σπίτι αναρωτιέμαι πραγματικά πως την ξόδεψα, πως ακριβώς ξόδεψα τις ώρες της και που έδωσα τον χρόνο που περιέχει. Απαντάω αμέσως στην ερώτηση μου φωναχτά, δουλειά και διαδρομή προς αυτήν, διαδρομή προς το σπίτι μετά το τέλος της, καμιά βόλτα σε ψιλικά και τσιγάρα κι άντε βαριά και καμιά μπύρα για το βράδυ που έρχεται. Μετά σπίτι να αναμένω την επόμενη η...
Μη χαλάς τη ζαχαρένια σου, γλυκιά μου!
Σε αυτό το βιβλίο θα βρεις τόσες επιλογές,
που κάθε πρωί θ’ ακούς: – Τι σούπερ φαγητό μού έφτιαξες πάλι…
Είσαι η πιο τέλεια μαμά του κόσμου!
Σ’ αγαπώ πολύ!
*Οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα και καταστάσεις δεν είναι συμπτωματική, μάλλον συμβαίνει και στο σπίτι σου!...
Κάτω από τη γέφυρα της Ελευθερούπολης που ενώνει τη Νέα Ιωνία με τον Περισσό κρύβονται πολλά έργα τέχνης. Ένας σκασμένος τοίχος διηγείται την ιστορία των γκράφιτι που φιλοξενούνται εκεί από το 1996 έως και σήμερα.
Φυσικά το σημείο δεν επιλέχθηκε τυχαία. Ο Λευτέρης Κισκιρέας γνωστός...
Μία συνταγή για τα πιο νόστιμα κουλουράκια κανέλας που έχετε φάει και μάλιστα σε χρόνο ρεκόρ!
Είναι τέλεια για πρωινό, για τον καφέ, για το σχολείο αλλά και για κάθε ώρα της ημέρας! Δοκιμάστε α τα φτιάξετε και δε θα χάσετε!
ΥΛΙΚΑ:
2 ποτήρια νερό
1 φλ. του τσαγιού ζάχαρη
1 φλ. του τσαγιού λάδι
περίπου ένα φακελάκι ξερή μαγιά (λίγο λιγότερο)
μία πρέζα α...
Το καλοκαίρι είναι η εποχή για να απολαύσουμε το μπαλκόνι του σπιτιού μας. Εκεί θα πιούμε τον πρωινό ή απογευματινό καφέ μας, θα χαλαρώσουμε, θα πάρουμε τον αέρα μας, θα παίξουμε με τα παιδιά, θα δεχτούμε φίλους. Ας φροντίσουμε, λοιπόν, να είναι ένας ευχάριστος χώρος.
Τα πιο όμορφα μπαλκόνια είναι τα ανθισμένα! Επιπλέον, η κηπουρική λέγεται πως είναι μια ...
