Η κρίση τέλειωσε. Μένει να δούμε τι ακολουθεί
Συμπληρώθηκαν ήδη πολλά χρόνια από εκείνη την ημέρα που με φόντο το γραφικό Καστελόριζο, ο τότε πρωθυπουργός , ανακοίνωνε την είσοδο της χώρας στα μνημόνια. Έκτοτε, έχει κυλήσει -όπως ο θυμόσοφος λαός λέει- πολύ νερό στο αυλάκι. Ακούσαμε πολλά, είδαμε πολλά, βιώσαμε και δυστυχώς θα συνεχίσουμε να βιώνουμε, ακόμη περισσότερα και τραγικότερα.
Μια απλή αναφορά είναι αρκετή προκειμένου να γίνει αντιληπτό το μέγεθος της τραγωδίας που ο λαός βιώνει. Αυτοκτονίες συμπολιτών μας, μείωση εισοδημάτων, υποβάθμιση βιοτικού επιπέδου, φόροι δυσβάσταχτοι, έκτακτες επιβαρύνσεις που έγιναν μόνιμες, κλείσιμο επιχειρήσεων και μια ανεργία που έχει φτάσει και σταθεροποιηθεί σε δυσθεώρητα ύψη.
Όλα αυτά έχουν διαμορφώσει συνθήκες όχι απλά οικονομικής και κοινωνικής κρίσης -ο όρος κρίση δείχνει ξεπερασμένος και δεν χαρακτηρίζει επαρκώς τις υπάρχουσες συνθήκες- αλλά απώλεια της εθνικής κυριαρχίας, πλήρη εποπτεία από ξένους παράγοντες και υπονόμευση όχι απλά της ζωής ενός μεγάλου μέρους της ελληνικής κοινωνίας αλλά πάνω απ’ όλα, την υπονόμευση της εξόδου από την κρίση και τις προοπτικές ανάπτυξης της χώρας. Τα όσα οι προηγούμενοι αλλά και οι σημερινοί κυβερνώντες αναφέρουν, δεν αποτελούν τίποτε άλλο παρά έκθεση ιδεών και παραμύθια της Χαλιμάς.
Είμαι από αυτούς που πρεσβεύουν ακράδαντα την ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας. Όχι γιατί έχω την ψευδαίσθηση ότι μέσω αυτής θα λυθούν όλα τα προβλήματα ή θα μετατραπούμε εν μια νυκτί σε κροίσους αλλά, γιατί αποτελεί τον ασφαλέστερο δρόμο για δημιουργία μιας ευνομούμενης πολιτείας και μιας κοινωνίας αναβαθμισμένης σε όλους τους τομείς. Επίσης, έχω την άποψη ότι όλα αυτά δεν οφείλονται σε μια παγκόσμια συνομωσία εις βάρος μας αλλά στα όσα εδώ και δεκαετίες έλαβαν χώρα στην ελληνική πραγματικότητα. Πελατειακές σχέσεις μεταξύ πολιτικών και πολιτών, διόγκωση του δημόσιου τομέα, μισθοί και συντάξεις που δεν ανταποκρίνονταν ούτε στις παραγωγικές δυνατότητες της χώρας ούτε στις πραγματικές εισφορές των εργαζομένων, συντάξεις μαϊμού -σε ένα κατά τα άλλα πανέμορφο νησί του Ιονίου οι τυφλοί ήταν περισσότεροι από το σύνολο των κατοίκων- κατασπατάληση του δημοσίου χρήματος και των ευρωπαϊκών κονδυλίων- μάλλον και οι επιδοτήσεις θα ήταν μέρος της συνομωσίας της Ευρώπης εις βάρος μας-, συνδικαλισμός που αντιστρατευόταν κάθε ιδιωτικοποίηση λες και οι υπηρεσίες του κράτους αποτελούσαν τσιφλίκι του εκάστοτε εργατοπατέρα.
Τι διδαχτήκαμε απ’ όλα αυτά; Μάλλον τίποτα. Ακόμη παλεύουμε να καταλάβουμε ποιος φταίει και τι φταίει. Το χειρότερο όμως είναι ότι ακόμη δεν μπορούμε ή δεν θέλουμε να καταλάβουμε τι πρέπει να κάνουμε για να αντιμετωπίσουμε την εξαιρετικά άσχημη κατάσταση. Οι προηγούμενοι με τη δικαιολογημένη “ρετσινιά” του ηθικού και φυσικού αυτουργού της κρίσης, οι τωρινοί με τον “ιδεολογικό μανδύα του πρώτη φορά αριστερά”, συνεχίζουν να συντηρούν καταστάσεις και πρακτικές που μας έφεραν ως εδώ. Αποτέλεσμα, οι ξένοι μας κουνούν το δάκτυλο απειλητικά και προσβλητικά, οι φόροι αυξάνονται, τα εισοδήματα μειώνονται, το βιοτικό επίπεδο υποβαθμίζεται, η ανεργία πλήττει μεγάλο μέρος της κοινωνίας και οι αδικίες και οι ανισότητες διογκώνονται.
Αν δεν αποφασίσουμε κάποια στιγμή -ελπίζω σύντομα- αν θέλουμε ή όχι ην Ευρώπη, αν δεν αποφασίσουμε τι κράτος και “πόσο” κράτος θέλουμε, αν δεν αποφασίσουμε να ψηφίζουμε τους πιο ικανούς και όχι αυτούς που μας εξυπηρετούν, αν δεν αποφασίσουμε να κάνουμε επενδύσεις, να παράγουμε και να δημιουργήσουμε θέσεις εργασίας, τότε μπορεί να ξεμπερδέψουμε με την κρίση και τα μνημόνια, θα εμπλακούμε όμως σε κάτι πολύ χειρότερο και κυρίως απρόβλεπτο. Η επιλογή είναι στο χέρι μας υπό την προϋπόθεση ότι αυτό θα έχει ως κινητήριο δύναμη τη λογική και το συλλογικό συμφέρον και όχι νοοτροπίες της εποχής του Μαυρογιαλούρου.
Εθνικές εορτές: Τελετή συγκίνησης ή… ευκαιρία για «σκασιαρχείο»;
Λίγες μέρες πριν, στο σχολείο που εργάζομαι, κάναμε πρόβες για τη γιορτή που παρουσιάσαμε την 28η Οκτωβρίου. Από μέρες εξηγούσαμε στους μαθητές μας τι ακριβώς γιορτάζουμε εκείνη τη μέρα και πίστευα πως την ίδια υπερηφάνεια που νιώθουμε εμείς καταφέρνουμε να τη μεταδώσουμε και σε εκείνους....
Τηλεργασία, ζωή και ανεργία
Το σημαντικότερο από τα προβλήματα που η κοινωνία και ειδικότερα η νέα γενιά, αντιμετωπίζει στις μέρες μας, είναι η ανεργία. Μια κατάσταση που δύναται να καταστρέψει ζωές, να κονιορτοποιήσει προσωπικότητες, να συνθλίψει ψυχολογίες....
Παγκόσμια Ημέρα των Ζώων σήμερα
Παγκόσμια Ημέρα των Ζώων είναι σήμερα και ο Πανελλήνιος Κτηνιατρικός Σύλλογος, σε μήνυμά του, τονίζει ότι «είναι η αφορμή αφύπνισης του σεβασμού και της αγάπης στα ζώα. Θα πρέπει να αντιμετωπίζεται ως μία στιγμή στη διαρκή προσπάθεια ευαισθητοποίησης του ανθρώπου για τη φροντίδα των ζώων, μία στιγμή σε μία διαρκή συμπεριφορά που καταδεικνύει την ομαλή συνύπα...
Ο ήλιος είναι θεραπευτικός
Αγαπημένο καλοκαιράκι με πρωταγωνιστή στις ζωές μας τον ήλιο. Τι πιο όμορφο από το να ξυπνάς το πρωί με τις πρώτες ακτίνες του να σου καίνε τα πόδια, από το να κάθεσαι στην παραλία με την άμμο να χώνεται ανάμεσα στα δάκτυλα των ποδιών σου και να κοιτάς πώς αστράφτουν τα καταγάλανα νερά καθώς αντανακλούν το πιο δυνατό του φως...
Θέλουμε μια Ελλάδα στην κορυφή ;
Ακόμα μια δυσάρεστη είδηση ήλθε να προστεθεί στις πολλές που δυστυχώς κατακλύζουν την δημοσιότητα τον τελευταίο καιρό.
Η χώρα μας σημείωσε παταγώδη αποτυχία στον διεθνή διαγωνισμό PIZA όπου διαγωνίστηκαν 15χρονα ελληνόπουλα τα οποία κατατάχθηκαν στην ομάδα από 43οι και κάτω (με Σλοβακία, Χιλή και Βουλγαρία) στην Φυσική, στα Μαθηματικά και ...
Ετοιμάζεται το παιδί σας για τις Πανελλαδικές εξετάσεις;
Τελικά, πόσο γρήγορα περνούν ο καιρός και τα χρόνια. Σαν ταινία παρακολουθούμε τα παιδιά μας, σε όλες τις σχολικές εκφάνσεις, με τα ατελείωτα διαβάσματα και διαγωνίσματα, τα αμέτρητα ξενύχτια, την τρανή και ψύχραιμη στάση μας απέναντι στα...
Λίγα λόγια για τον πατέρα
Τι να πει κανείς για τους πατεράδες... Και λέγοντας πατεράδες εννοώ αυτούς που μεγαλώνουν τα παιδιά τους και βρίσκονται δίπλα τους πάντα. Όπως νομίζω έχω ξαναπεί, γονείς δεν είναι, κατά την προσωπική μου άποψη πάντα, αυτοί που γεννούν ένα παιδί αλλά αυτοί που μεγαλώνουν ένα παιδί....
''ΜΕΤΑ..ΚΟΜΙΖΩ ΓΛΥΚΑ ΕΙΣ ΤΟ ΝΕΟ ''
Το σπίτι είναι ένα αγαθό πολύτιμης συναισθηματικής αξίας που συνήθως στεγάζει όνειρα, χαρές, μνήμες και λειτουργεί σαν ένα κέλυφος προστασίας και μια διαρκής γεννήτρια θετικών συναισθημάτων. Δεν είναι τυχαίο λοιπόν που πολλοί άνθρωποι στη καθομιλουμένη για να προσδιορίσουν ότι νιώθουν ''άνετα'' χρησιμοποιούν πολύ συχνά την έκφραση ότι νιώθουν ''σαν το σπίτι ...
Η συντροφιά του κατοικίδιου μου
Στη ζωή μπορεί να χρειαστεί να μείνουμε μόνοι μας για κάποιο χρονικό διάστημα. Η συντροφιά όμως ενός κατοικίδιου μπορεί να γεμίσει κάθε είδους κενού! Ακούμε γύρω μας «Υιοθετείστε μην αγοράζετε κατοικίδια»… Αγαπητοί αναγνώστες του άρθρου ...
