«Χωρίς σακούλα»
Από την πρώτη του μηνός Ιανουαρίου, με την καλημέρα του καινούργιου χρόνου, άρχισε η εφαρμογή ενός μέτρου το οποίο μέλει να αλλάξει την πραγματικότητα στην Ελλάδα όπως την ξέρουμε τόσα χρόνια. Έρχονται δύσκολοι καιροί.
Όχι, δεν είναι το νέο φορολογικό που θα ψηφιστεί σε ένα μήνα από τώρα. Όχι, δεν είναι η βάπτιση κάποιου γειτονικού κράτους με δανεικό όνομα. Όχι, δεν είναι η επίσημη ανάμειξη πολιτικής δύναμης και επιρροής σε έργο δικαιοσύνης. Όχι, δεν είναι κάτι τόσο μηδαμινό. Είναι η υποχρεωτική χρέωση της σακούλας κουβαλήματος στα υπερκαταστήματα. Τέσσερα ολόκληρα λεπτά η σακούλα.
Ναι, τέσσερα ολόκληρα λεπτά. Του ευρώ. Ή του ευρού. Δεν κλίνεται. Τέλος πάντων.
Θέμα σε όλα τα κανάλια της ελληνικής τηλεόρασης το συγκεκριμένο, και πώς να μην γίνει άλλωστε. Ρεπορτάζ επί συνεχόμενες ημέρες, και γιατί ναν μην γίνεται άλλωστε. Ειδικοί περιβαλλοντολόγοι να δίνουν συνεντεύξεις για τις συνέπειες που είχε η υπερκατανάλωση πλαστικών σακουλών επί χρόνια στην Ελλάδα, και γιατί να μην δίνουν άλλωστε. Αυτή την συγκεκριμένη περίοδο που διανύει η χώρα, τι σημαντικότερο από την χρέωση των επιπλέον τεσσάρων λεπτών σε μια σακούλα;
Και αρχίζουν σε τηλεοράσεις οι παρελάσεις των τσαντών των νοικοκυρών και του κλασικού καλαθιού της νοικοκυράς, εκείνο το συμπαθητικό ψάθινο μεγάλο καλάθι που όσοι το είχαμε δει στο σπίτι της γιαγιάς το μισούσαμε χωρίς να ξέρουμε τον λόγο. Και αρχίζουν και οι συσχετισμοί με τις παλιές καλές εποχές των μπακάλικων και των μπακαλόγατων. Πετάγεται και στην οθόνη ο Ζήκος επάνω στο ποδήλατο χωρίς κανένα λόγο.
Από τη μια οι δε, να υποστηρίζουν την στροφή προς την παλιά καλή ελληνική νοοτροπία (επειδή κάτι τέτοιο απορρέει από τη χρήση του ψάθινου καλαθιού στο σούπερ-μάρκετ) κι από την άλλη οι δε, να αναθεματίζουν τις καταστάσεις που μας οδηγούν σε συνθήκες παλαιών ξεχασμένων καιρών. Και στη μέση η γιαγιά τρομοκρατημένη να νομίζει πως η ταμίας θα την χρεώσει ένα πενηντάρικο την μια σακούλα που θα τολμήσει να πάρει επειδή δεν μπορεί να κουβαλήσει όλα τα πράγματα στο καλαθάκι της νοικοκυράς.
Για άλλη μια φορά είμαστε υπερήφανοι διότι δείξαμε την πρέπουσα ψυχραιμία σε ένα τέτοιο γεγονός που τείνει να ταράξει τα ήρεμα νερά της λίμνης που λέγεται Ελλάς. Για άλλη μια φορά δεν φέραμε την καταστροφή διότι κάναμε το σχοινί τριχιά, όπως έλεγε κι ο παππούς μου. Για άλλη μια φορά μπράβο μας.
Ακόμη δεν έχω καταλάβει τις συνέπειες που έχει στο περιβάλλον η χρήση των συγκεκριμένων σακουλών, ακόμη δεν έχω καταλάβει πόσο σημαντικό είναι το επιπλέον τετράλεπτο στην απόδειξη (άντε δεκαεξάλεπτο), ακόμη δεν έχω αντιληφθεί το μέγεθος της καταστροφής που μας ήρθε. Μπράβο σε όσους το κατάλαβαν και πήραν και μέτρα να το αντιμετωπίσουν.
Πραγματικά μπράβο τους.
Γράφει ο Αποστόλης Σαμακοβλής
Γεννημένος στη Θεσσαλονίκη το μακρινό 1990, τέλειωσα σχολή δημοσιογραφίας κάπου στο 2011, πέρασα από ραδιοφωνικούς σταθμούς του διαδικτύου και των ερτζιανών προσπαθώντας να ασχοληθώ και να προωθήσω την πραγματική μου αγάπη, την μουσική.
